In NRC Handelsblad publiceerde dichter Rodaan al Galidi een brief aan de koning om aandacht te vragen voor de positie van de vluchteling in Nederland. De hele, even wrange als elegante, brief dwaalt inmiddels rond op Facebook. Hier een citaat:

Hoogheid,

Lang leve uw koninkrijk. In de vijftien jaar dat ik er woon is de elektriciteit van mijn lamp geen minuut uitgevallen. Het water heeft de kraan nooit in de steek gelaten. De riolering in uw koninkrijk is sterker dan de hemel, want hoeveel water zij ook naar beneden gooit, het verdwijnt. In bakkerijen liggen meer soorten brood dan soorten wapens in Irak. Een hond heeft meer papieren en rechten dan ik in mijn vaderland had. Zelfs een cavia in uw koninkrijk geniet meer dan mijn moeder die twaalf kinderen heeft gebaard en ze vanaf 27 oktober 1987 nooit meer allemaal samen heeft kunnen zien.

(…)

Het spijt me, mijn excuses als mijn brief te triest is, want eerlijk gezegd, na vijftien jaar vallen onder de wet van de vreemdelingen, ben ik machteloos en futloos. Ik zou u kunnen vragen om mij een ontheffing te verlenen voor de inburgeringplicht, omdat ik gezakt ben door de gekke vragen van de inburgeringtoets en nu geen burger kan zijn, ondanks dat ik dertien boeken in uw taal geschreven heb, en dat ik in 2011 voor uw koninkrijk de Europese Unie Prijs voor de Letteren heb gewonnen. In uw land heb ik geleerd dat je eerst voor jezelf moet zorgen, eerst je eigen zuurstofmasker, dan die van een ander. Maar toch vraag ik dat niet.

Ik vraag u, majesteit, gratie voor de tentenkampers en om elke tent in Nederland te veranderen in een dak. En vervolgens alle tenten naar de grens tussen Syrië en Jordanië te sturen, want daar is hun plek. Ze horen niet in het Europa van Voltaire en Jean-Jacques Rousseau.

Ik dank u.

Groeten,

Roodaan Al Galidi