‘Verse Waar’ is een nieuwe rubriek op Ooteoote, waar de boekhandelaar aan het woord is en haar of zijn favoriete nieuwe boek voorstelt. Vandaag geven Iris Meijer en Roxanne van den Bosch, boekverkopers bij Linnaeus Boekhandel de aftrap. Recentelijk lazen zij De rouwclub van Vrouwkje Tuinman. Hier is hun bespreking in dialoogvorm.

RvdB: Bedankt nog voor de tip!
IM:     Graag gedaan, wat vond je ervan?
RvdB:  In De Rouwclub wordt op een integere manier beschreven hoe een vriendengroep omgaat met het verlies van een gemeenschappelijke vriend. Ieder lid van de vriendengroep, die na Harolds dood transformeert tot ‘De rouwclub’, laat een ander aspect van rouw zien, een andere manier waarop je met rouw om kunt gaan.
IM:     Eens! Ik vind het heel mooi hoe Vrouwkje Tuinman omschrijft hoe rouw en verdriet voor iedereen anders is. Het thema is best zwaar, maar zo heb ik het boek helemaal niet ervaren, jij wel?
RvdB:  Nee, ik ook niet. Ik heb af en toe zelfs moeten lachen om de zwarte humor van Emma, Harolds beste vriendin. Zo staat er op een bepaald moment:

De brief van de woningbouwvereniging was geadresseerd aan (Erven) H. Wezeman en het was goed dat Emma hem opende, want er bleek al de volgende ochtend om elf uur iemand op inspectie te komen. Ze speelde even met de gedachte om die persoon bij wijze van opvoedkundig gebaar vergeefs te laten opdraven. De erven H. Wezeman waren geen oproepkrachten.

IM:      Ja, die zwarte humor kon ik ook erg waarderen. Bovendien heb ik een nieuwe trend gespot denk ik. Dit was het derde boek op rij – na Vergeef ons van A.M. Homes en De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry van Rachel Joyce – waarin de hoofdpersoon ‘Harold’ heet. Opmerkelijk!
RvdB:  Dat zeker! Maar zou je deze Harold aanraden?
IM:      Het zal je niet verbazen: ja! Door de perspectiefwisselingen krijg je al snel grip op het verhaal. Dat vond ik prettig.
RvdB: Dat had ik ook. Bovendien geven de perspectiefwisselingen je niet alleen inzicht in ieders manier van rouwen, ze belichten het verhaal ook van meerdere kanten waardoor je een completer beeld krijgt van de situatie.
IM:      Mag ik nog één ding zeggen?
RvdB:  Nou vooruit.
IM:      Ik vind Tuinmans benadering verrassend en fijn. Haar poëtische manier van schrijven ben ik nog niet eerder op deze manier tegengekomen. Uniek dus, zou ik zeggen.

[Korte stilte]

RvdB en IM in koor:  Nou, hups! Lezen dat boek!