Voor Samplekanon vertaalde Joost Baars een tweetal gedichten van Dorothea Lasky en schreef er een korte introductie bij:

Amerikaanse poëzie – of liever: het denken over Amerikaanse poëzie – kan soms neigen naar de lineariteit waarover Lasky het hier heeft. Gedichten – lees: in de ideeën die daarover worden geformuleerd – lijken soms simpelweg het resultaat van een goed opgezet plan, en niet een onverwacht gevolg van een onvoorziene omstandigheid. Ook in de Nederlandstalige poëzie – lees weer: het denken daarover – kan soms de indruk worden gewekt dat het creatieve proces een goed uitgedacht, overzichtelijk en rationeel proces is. Juist daarom was het voor mij zo verfrissend om het werk van Dorothea Lasky te leren kennen, omdat zij er in slaagt om de focus te verleggen op dat andere – donkerdere, mysterieuzere, onzekerdere – aspect van poëzie, zónder daarbij te hoeven afrekenen met de Amerikaanse experimentele traditie waaruit ook zij voortkomt. De dichter die zich openstelt voor dat andere, noemt zij een mysticus.

Zijn vertaalslag levert prachtige regels op, zoals deze uit het gedicht ‘De Vijand’:

Ik wil dat de bloemen sinister worden gemaakt
Door lucht van de Vijand
De bloemen, met hun rode kronen
Waren altijd de Vijand
Zet de Vijand op je tafel nu
Kinderen, minnaars, vrienden
Versier je kamer met de tulpen van de Vijand
De Vijand maakt de kamer lichter

Lees verder op Samplekanon.