Volgende uitspraak van Europees fractieleider Guy Verhofstadt over het magnum opus van Hugo Claus: ‘Het verdriet van België is benchmark geworden voor alle verdriet. Niet het minst voor het verdriet van Europa, dat niet loskomt van het nationalisme. Waar identiteit nog steeds het toverwoord is. Zij die Het verdriet aandachtig hadden gelezen, zouden beter moeten weten.’

vindt Kevin Absillis te eenzijdig voor een complexe schrijver als Claus:

In 1963 vatte Hugo Claus de belangrijkste paradox van zijn schrijverschap trefzeker samen in ‘Het teken van de hamster’. In de aanhef van dit lange lijfgedicht belooft hij om ‘verstaanbaar weerstaanbaar’ te zijn. Lees: begrijpelijk voor wie zijn verzen tegemoet durft te treden. Die verzen vervullen immers niet de gladde ambitie om ‘onweerstaanbaar’ te zijn, de dooddoener waarmee gehaaide reclamejongens hun producten aanprijzen. Ze willen weerstaanbaar zijn, zich niet zomaar gewonnen geven. In het verlangen naar een publieke literatuur bleef Claus zo te allen tijde de specificiteit van zijn medium verdedigen. Uiteindelijk kwam de ‘weerstaanbaarheid’ van de literatuur voor Claus neer op een kwestie van integriteit. Hij kon de werkelijkheid niet ervaren als eenvormig, transparant of rechtlijnig en vond haar onverzoenbaar met boodschappen die zich naar eenduidigheid en transparantie plooiden. (Lees verder in De Morgen.)

(Foto: JO CLAUWAERT)