Aldus Rutger H. Cornets de Groot in zijn bespreking van de nieuwe Dix, het tweeluik De zon in de pan / 4. De zon in de pan:

Van Dixhoorns werk is geen verslag van een of andere voorbije werkelijkheid. Wat hij doet is veel praktischer en directer, hoewel ook moeilijker: hij kijkt hoe stukjes tekst die overal en nergens vandaan komen in elkaars nabijheid opnieuw tot leven kunnen worden gebracht. Het resultaat is geen bouwwerk, geen tempel, maar een soort krachtenspel van affiniteiten, van woorden en woordgroepen die graag bij elkaar staan en van andere, die weer andere combinaties met elkaar aangaan.

Voor Samplekanon maakte Teun de Lange eerder al een animatie met een eigenzinnig syncopisch ritme van dit krachtenspel.