Italo Calvino bewees dat je de duistere kern van het bestaan ook met een lichte toets kan benaderen en vaak zelfs treffender dan met een proza dat stijf staat van de diepzinnigheid. De sprankelende Italiaanse auteur moet op de robuuste Hugo Claus een onuitwisbare indruk hebben nagelaten toen ze samen enkele weken in Amerika een werkreis maakten.
Op zijn dag na dag monumentaler wordend blog schetst Johan Velter deze onderbelichte zijde van de Vlaamse grootmeester: zijn verlangen om aan de poëtica van Calvino te voldoen:

“lichtheid, economie van middelen, juistheid, zichtbaarheid en veelvormigheid.”

Interessant leesvoer voor de contemporaine medemens die snakt naar draaglijke lichtheid in dit bestaan en voor de Claus-liefhebber in het bijzonder. Hier te lezen.

*

Ook in de Berlijn-memoires van Erik Lindner aan lichtheid geen gebrek. In zijn eerste stukje haalt hij herinneringen op aan toiletjuffrouwen.