www.literairedebuten.nl op zwart
Hans Vervoort, medeoprichter van www.literairedebuten.nl, voelt zich gedwongen om zijn recensiesite uit de lucht te halen na ontvangst van een stevige rekening van fotografe Quintalle Nix. Aan de site, die zich exclusief richtte op het recenseren van Nederlandse literaire fictiedebuten (inderdaad een lacune in de boekenbijlagen van kranten en weekbladen), werkten ruim 30 literatuurcritici mee. Zij bespraken om niet inmiddels 110 literaire debuten en trokken zo’n 1000 literatuurliefhebbers per maand.
Bij elke recensie werden alle gegevens over het boek gepubliceerd, inclusief het omslag en een foto op postzegelformaat van de auteur. Het laatste is de site letterlijk duur komen te staan. In zijn persbericht schrijft Vervoort: ‘Quintalle Nix [stuurde] op 19 december 2012 een rekening van € 968 voor de foto’s van 3 auteurs die zonder naam of copyright-teken op de website van uitgeverij Nieuw Amsterdam stonden en 1 foto van een auteur van uitgeverij Augustus waarbij de fotograaf wel was gemeld, zij het aan het slot van de biografie en niet vlakbij de foto, waardoor de naam over het hoofd werd gezien. Ondanks het onmiddellijk verwijderen van de gewraakte foto’s handhaafde Quintalle Nix haar rekening. En dat is het eind van de website, die pro bono gemaakt wordt en geen inkomsten heeft.’
Strikt genomen staat Nix (what’s in a name?) natuurlijk in haar recht, dat is duidelijk, maar moet het spel werkelijk zo hard gespeeld worden? Zouden de thumbnail-foto’s niet redelijkerwijs kunnen vallen onder zoiets als ‘fair use’? Ik ben er nog niet uit. Hopelijk vindt de redactie van www.literairedebuten.nl alsnog een oplossing, eentje die dit soort rechtenproblemen in de toekomst kan voorkomen. Het zou zonde zijn als dit lovenswaardige project definitief offline komt te staan. Zeker in deze tijd, waarin er al zoveel culturele initiatieven op de schop dreigen te gaan.
Naschrift: inmiddels heeft Nix gereageerd op de aantijgingen van Vervoort. Haar weerwoord is hier te vinden, bij de collega’s van Tzum. In een telefoongesprek dat ik vanochtend met haar had benadrukt Nix nog eens dat Vervoort haar nooit een tegenvoorstel heeft gedaan, omdat hij hier volgens eigen zeggen ‘geen heil’ in zag. Daarentegen heeft Vervoort wel gedreigd met het uitsturen van een persbericht als zij haar rekening niet zou intrekken, aldus de fotografe. Verder zegt ze het te betreuren dat het persbericht van Vervoort ‘door diverse media een-op-een is overgenomen’, wat haar op een trits aan hatemail is komen te staan. Nix gelooft, tot slot, niet dat het stopzetten van www.literairedebuten.nl direct verband houdt met haar factuur: ‘Vervoort lapt de wettelijke regels van het auteursrecht willens en wetens aan zijn laars. Hij heeft geen zin in het fatsoenlijk achterhalen van de rechten op auteursfoto’s. Dat is zijn eigen keuze. Ik sta daar verder buiten. Wat mij betreft is de discussie hiermee dan ook gesloten.’
Nou, laat het literaire volksgericht aanvangen…
Ik vind zelfs dat de fotografe meer dan “strikt genomen” in haar recht staat. Wie zich een beetje verdiept in de wereld van de fotografie, wie wel eens een fotograaf spreekt, weet dat fotografen voortdurend, maar dan ook echt voortdurend, hun eigen materiaal terugvinden in andere media, van laag tot (zeer) hoog, zonder dat ze daar voor gevraagd, laat staan betaald worden. Ga maar eens kijken op een fotografenforum. Moet je je voorstellen wat het betekent als je voortdurend strijd moet voeren tegen mensen die denken dat ze je gedichten, al dan niet “aangepast”, vrijelijk kunnen gebruiken zonder je naam er maar bij te vermelden. Dat gaat niet alleen maar over copyright natuurlijk, al is het in tegenstelling tot de wereld van de dichters bij de fotografen wel zo dat de meesten er écht van moeten leven.
Ik snap de frustratie en de boosheid van Vervoort natuurlijk wel. Maar ik snap Nix hier ook, en er is meer aan de hand en het is goedkoop om haar dan maar nihilisme te verwijten. Dit is een botsing van twee werelden, niet in de laatste plaats tussen een wereld waarin het gewoon is heel veel dingen voor niks te doen (de literaire) en een wereld waarin dat helemaal niet gewoon is (de fotografie), en ook gewoon een botsing tussen het primaat van de tekst en het primaat van het beeld.
De oplossing lijkt me in het midden liggen, en dus niet in een kwijtschelding, zoals Vervoort lijkt te verlangen. Het lijkt er ook een beetje op alsof hij vindt dat hij er recht op heeft. Maar misschien moet hij inzien dat hij een fout heeft gemaakt die hij als schrijver met zijn tekst ook niet zou tolereren. Een middenvoorstel zou kunnen zijn: betaal de helft. En zet het bereik dat de website kennelijk heeft dan in om die helft op te halen, in plaats van te stampvoeten.
Joost, ik kan mij goeddeels vinden in je analyse, en ook in je oplossing. De fotografe heeft ontegenzeggelijk een Punt, maar ze lijkt (ik was er niet bij) enigszins halsstarrig in het vinden van een redelijk en billijk compromis. Daarnaast vind ik dat ook de betrokken uitgeverijen hun verantwoordelijkheid moeten nemen, bijvoorbeeld door een deel van de factuur te voldoen. Zij hebben er immers ook (of misschien wel: vooral) belang bij dat hun debutanten besproken worden, en daar mag best iets tegenover staan. Hopelijk kunnen de partijen opnieuw aanschuiven aan de onderhandeltafel. Het zou zonde zijn als http://www.literairedebuten.nl om deze reden van de digitale radar verdwijnt.
Dat van die uitgeverijen, daar ben ik het helemaal mee eens, Arnoud. Maar de halstarrigheid van Nix, die komt uit meer voort dan nihilisme, en kan ik heel goed begrijpen. Enerzijds dus omdat fotografen dit voortdurend overkomt. En anderzijds, omdat Vervoort zich helemaal niet welwillend opstelt, en dat wel van Nix verwacht. En Vervoort heeft gewoon iets stoms gedaan: hij is er van uit gegaan dat een foto op een website rechtenvrij is. Maar iedere fotograaf kan je vertellen: rechtenvrije foto’s bestaan niet. Wat dat betreft ligt de verantwoordelijkheid ook niet helemaal bij de uitgevers, denk ik, want waarom zouden zij voor meer betalen dan gebruik van de foto’s in hun eigen communicatie?
Vervoort doet net alsof hij in de val is gelokt. “Toen zij ons in mei 2011 erop attendeerde dat we een auteursportret van haar hadden overgenomen zonder toestemming hebben we dat meteen weggehaald en was daarmee voor haar ook de kous af. Had ze daarna gezorgd dat haar naam bij haar volgende auteursportretten stond dan zouden we die nooit overgenomen hebben, omdat we wisten dat ze daar bezwaar tegen had. Nu lijkt het op uitlokking: zet je auteursfotootjes anoniem op een website, wacht tot iemand ze overneemt en stuur dan een rekening. Ook een manier om de crisis door te komen, kennelijk.” Alsof er op een foto pas rechten zitten als er een naam op staat. Sorry, maar dat is bespottelijk, en het is zwartmakerij naar Nix toe, terwijl het Vervoort is die iets stoms gedaan heeft. Als ik haar was, zou ik bij zo’n opstelling óók mijn hakken in het zand zetten. Als Vervoort een oplossing wil, dan moet hij zich diametraal anders opstellen. En anders verdenk ik Vervoort ervan dat hij helemaal geen oplossing wil.
Feit is dat we het verhaal slechts van een kant horen. Daarom moeten we inderdaad terughoudend zijn in het vellen van een oordeel. (In mijn stukje laat ik dat ook achterwege, geloof ik.) Het klinkt misschien een tikje weeïg, maar op basis van deze informatie kan ik begrip opbrengen voor beide standpunten. Kennelijk heeft Vervoort, die zijn initiatief overigens uit idealisme is begonnen, een fout gemaakt wat betreft de interpretatie van de auteursrechten. Dat kan je naïef noemen, of een beetje dom. Maar ik geloof toch niet dat hij te kwader trouw gehandeld heeft. Tegelijkertijd vind ik de reactie van de fotografe (die in haar recht staat, al vraag ik mij af hoe het zit met het citaatrecht) niet bepaald, euh, barmhartig te noemen. Mogelijk komt haar houding voort uit de opstelling van Vervoort, wie zal het zeggen, maar het blijft zonder meer sneu dat hierdoor een interessante site dreigt te verdwijnen. Ik vermoed dat dit pleit met ouderwets polderen tussen alle betrokken partijen relatief eenvoudig beslecht kan worden. Water. Wijn. Dat soort dingen.
Waarom moeten er überhaupt foto’s van auteurs worden geplaatst? Ik zou zeggen – laat de site terugkeren zonder auteursfoto’s. Schrijvers en dichters zijn woordgeworden vlees.
Hear hear
Dat kan natuurlijk ook, Johan. Op De Reactor plaatsen we alleen de cover van het besproken boek. Maar in goed overleg met de fotograaf, de auteur en de uitgeverij moet het toch mogelijk zijn om bij de recensie een foto op postzegelformaat te plaatsen? Bovendien kan in sommige gevallen de auteursfoto ook extra informatie geven over het besproken boek, net als paratekstuele elementen (epitekst en peritekst, om het onderscheid van Gérard Genette even te lenen).
Ja, een auteursfoto kan iets toevoegen, Arnoud. Ik vrees alleen dat in dit geval de baby (een boekensite) met het badwater (een factuur plus ‘auteurs moeten een gezicht hebben’) wordt weggegooid. En dat is jammer. Ik vind het zonde dat Hans Vervoort dit zo hard speelt. Ik draag gaarne 1 euro bij (als die 999 anderen het ook doen) om de man te ontlasten, als dat hem zou prikkelen verder te gaan…
Ik ben een regelmatig bezoeker van een Duitse recensiesite, Literaturkritik.de. Als je abonnee bent (en dat ben ik), kun je de uitgebreide zoekfunctie gebruiken en heb je andere voordelen. Maar in principe is het gratis. Geen foto in velden of wegen, maar hartstikke informatief. Meer zou een rechtgeaard lezer niet nodig moeten hebben, vindt deze dinosaurus.
Ik zag deze discussie en wil er graag iets aan toevoegen. Ik debuteerde in 1971 en heb nooit anders geweten dan dat de fotograaf die langs kwam voor het destijds gebruikelijke misantropische portret, de rechten van dat verder toch onverkoopbare fotootje meteen verkocht aan de uitgever voor het hele publicitaire traject. Wel werd altijd zijn/haar naam vermeld als een krant het plaatje overnam..
Toen wij in 2011 begonnen met de website Literaire debuten viel me op dat het vermelden van namen van fotografen kennelijk in onbruik was geraakt. Op elke uitgeverswebsite vond je kleine (pakweg 20 kb) portretjes van auteurs, kennelijk bedoeld om overgenomen te worden door websites als de onze, en ook door literaire webslogs en sociale media. Zelf nogal digitaal ingericht leek me dat ook heel logisch, want in de hedendaags tijd gaat het zelden meer over het boek, altijd over de schrijver. Reve, Hermans, Mulisch en Wolkers wisten dat al uit te buiten, als voorlopers. En geen schrijver zal ooit in de winkel zijn boek zien liggen als hij/zij niet een bekend hoofd heeft gekregen in de media.
Maar ik vergiste me qua auteursrecht, want ook achter anoniem op uitgeverswebsites geplaatste fotootjes blijkt nog een stevig auteursrecht te kunnen schuilen. Nooit zou ik als schrijver accepteren dat een tekst van mij zonder bronvermelding op een website kwam te staan. Maar bij fotografen is dat tegenwoordig gebruikelijk, kennelijk met hun toestemming. Ongelooflijk! Neemt iemand zo’n foto over, in de veronderstelling dat het publiciteitsmateriaal is, dan kan je er een stevige rekening achteraan sturen, dat staat daar als voordeel tegenover.
Zo opereert Quintalle Nix, mag ik concluderen uit het heel eenzijdige contact, van haar kant alleen bestaand uit rekeningen en aanmaningen. Ook uitgeverij Nieuw Amsterdam kwam daar niet doorheen.
Ik heb de rekening inmiddels uit privé-middelen betaald (€ 968 euro voor 4 postzegelportretjes) en stop met de website. “Ik ben wel goed maar niet gek” placht mijn moeder te zeggen en dit is één van de zeldzame gelegenheden dat ik haar volg. In de hedendaagse tijd moeten uitgevers ervoor zorgen dat hun auteurs snel visuele bekendheid krijgen via alle media, en zorgen dat tenminste de thumbnail-portretjes gratis (met bronvermelding) beschikbaar zijn voor literaire websites en blogs en voor de sociale media. Dan vervullen ze hun pr-plicht.
En fotograven en uitgevers moeten duidelijk maken of foto’s rechtenvrij zijn of dat daar copyrights op zitten. De huidige situatie maakt het voor goedbedoelde maar geldloze websites als http://www.literairedebuten.nl onmogelijk debutanten de bekendheid te geven die ze in de hedendaagse boekenmarkt nodig hebben. Daar hoort een plaatje bij. En dan kan kennelijk niet zonder af en toe zo’n exorbitante rekening te krijgen. En daarom stop ik.
In de bovenstaande discussie wordt gemeld dat de informatie maar van één kant komt, de mijne.
Graag had ik het anders gezien.
Wie de opvatingen van Quintalle Nix wil horen daag ik uit haar die te ontlokken. Zelf heb ik alleen rekeningen en aanmaningen mogen ontvangen. Maar wie weet….
Hans Vervoort
Beste Hans Vervoort, dank voor uw uitgebreide toelichting. Inmiddels heb ik Quintalle Nix om een reactie gevraagd, zodat we ook haar kant van het verhaal aan bod kunnen laten komen.
Geachte Arnoud van Adrchem,
U had toch in eerste instantie een weerwoord van de fotografe kunnen vragen, zoals
http://www.tzum.info/2013/01/nieuws-fotografe-quintalle-nix-reageert-op-beschuldigingen-hans-vervoort/ heeft gedaan, in plaats van dat rancuneuze, domme en kwetsende persbericht van ex-uitgever Vervoort, die zijn hele leven geld verdiend heeft aan het uitbaten van het auteursrecht van anderen, klakkeloos en kritiekloos over te nemen. Hans Vervoort was nog wel zo vriendelijk in zijn persbericht niet alleen de naam van Quinalle Nix te noemen, maar ook haar mailadres.
Klaas Koppe
Beste Klaas Koppe, dank voor uw reactie, die helaas niet helemaal juist is. In het eerste bericht op Tzum, van de hand van Marleen Nagtegaal, stond alleen het verhaal van Hans Vervoort opgetekend. Pas later op de avond publiceerde Tzum, in de persoon van Coen Peppelenbos, de repliek van Quintalle Nix. Natuurlijk heb ik haar per mail om een inhoudelijke reactie gevraagd, maar die heb ik helaas nog niet gekregen. Daarnaast heb ik het persbericht van Vervoort zeker niet ‘klakkeloos en kritiekloos’ overgenomen. Dat kunt u niet alleen opmaken uit het bericht, maar ook uit mijn reacties daaronder.
Geachte Arnoud van Adrichem
Bedoelt U met uw reacties daaronder: ‘Strikt genomen staat Nix (what’s in a name?)’, dat is niet alleen klakkeloos, kritiekloos, maar ook kwetsend, geheel in de stijl van Vervoort.
En U laat toch Vervoort tweemaal aan het woord. U had toch ook eerst op een reactie van Quintalle Nix kunnen wachten, voordat U Vervoort wederom op zo’n denigrerende toon zijn ongelijk laat verkopen.
Klaas Koppe
Het is natuurlijk niet mijn bedoeling geweest om iemand te kwetsen. Daar zie ik het nut niet zo van in. Met ‘what’s in a name?’ doelde ik op het feit dat de fotografe in eerste instantie niks voor haar foto’s heeft ontvangen. Een onschuldige (wellicht flauwe) woordspeling dus. Als u de discussie onder het bericht leest, dan kunt u zien dat ik geen partij kies of een oordeel vel, maar nuances probeer aan te brengen en mijn hoop uitspreek dat de betrokkenen nader tot elkaar komen. Verder staat het iedereen vrij om op dit bericht te reageren. Hans Vervoort heeft, net als u, van die mogelijkheid gebruikgemaakt. Hij is uiteraard zelf verantwoordelijk voor zijn uitspraken. Tot mijn spijt heb ik nog steeds geen inhoudelijke reactie gekregen van Quintalle Nix. Mogelijk omdat zij haar verhaal al heeft gedaan aan Tzum. Wat mij betreft laten we het hier dan ook bij.
Beste Klaas Koppe,
Ik liet je al eerder in een email weten dat ik als uitgever van Vrij Nederland en Opzij in de jaren 80 en 90 geen bemoeienis had met foto- of auteursrechten. Bij onze linkse uitgeverij Weekbladpers (eigendom van de werknemers!)hielden we commercie en redactie strikt gescheiden. Mijn rol was het uitbaten van drukkers, adverteerders en lezers, de redacties maakten de bladen zonder enige bemoeienis van mijn kant. Waarom dan – terwijl je beter weet – toch weer zo’n scheldkannonade? Quintalle Nix zond ik ruim tevoren het concept-persbericht en als ze bezwaar had gehad tegen het vermelden van haar telefoonnummer of emailadres (overigens ook te vinden op haar website) of inhoudelijk problemen had met mijn verhaal, had ze ruim de tijd me dat te mailen. Helaas heb ik van haar kant al die weken alleen in deurwaarderstaal gestelde aangetekende facturen ontvangen.
De essentiële quote lijkt mij deze: ‘Dat ik de schuld krijg voor het stopzetten van de site is dan ook niet terecht. Als ze mijn foto’s eraf halen kunnen ze toch gewoon door? Als iedereen zich aan de regels houdt, is er niets aan de hand.’
Een site die “om niet” gemaakt wordt, kan altijd “om niet” verder. Het is niet alsof Vervoort de inboedel van de vereniging of de aandelen van het bedrijf moet verkopen om de rekening te betalen. Dat is nu juist de kracht van een nulbudget: je bent onverwoestbaar. Het wekt op mij de indruk dat de beschuldiging bewust is gemaakt om te beschadigen. Die indruk wordt bevestigd door het verdere verhaal van Nix.
Ik verdedig me graag maar het wordt wel lastig als er quotes van een andere website (Tzum) worden gehaald waarop ik daar al gereageerd heb.
Maar ik doe mijn best. Onze website is niet gestopt vanwege een faillissement als gevolg van de rekening van mevrouw Nix. Die was hoog (968 euro voor 4 thumbnail-fotootjes), maar ik heb hem uit eigen zak betaald en de website had natuurlijk verder gekund. Zonder auteursportretten.
En dat is nu juist precies de clou: wij vinden dat debutanten snel een ‘smoel’ moeten zien te krijgen in de 3 maanden levensduur die hun boek maximaal heeft. Uitgevers die met hun tijd meegaan horen dan ook de rechten van de auteurs-thumbnails van de fotograaf te kopen en die gratis beschikbaar te stellen aan literaire websites, blogs en de sociale media. Dan heeft een debutant kans op de boekenmarkt en betreedt die markt eindelijk het digitale tijdperk. Dankzij het incident met mevr. Nix weten we nu dat we met onze handelwijze elk moment weer geconfronteerd zouden kunnen worden met een zware rekening en er zijn grenzen aan wat ik privé in de site kan steken. En zonder auteursportretten gaan we niet verder. Zo simpel ligt het. Wie mijn uitvoerige reactie op het interview met mevr. Nix wil lezen moet ik helaas verwijzen naar Tzum.
Beste Hans Vervoort, toch blijft het jammer dat de site uit de lucht is gehaald. Daarmee worden niet alleen de besproken debutanten gedupeerd, maar ook de recensenten, die hun boekbesprekingen nu in digitale rook zien opgaan (wat dat betreft valt er toch wel iets te zeggen voor papieren publicaties). Is het niet mogelijk om, ik noem maar wat, alle fotografen alsnog om publicatietoestemming te vragen? Dat is even een klus, maar daarmee weet u zeker dat u in de toekomst niet meer met (onverwachte) facturen wordt geconfronteerd.
Waarom is een ‘smoel’ een aanbeveling, en niet de kwaliteit van je boek? Je zal maar een rotkop hebben en schrijven als een god. Het gezicht als een uithangbord waarvoor je niet hebt gekozen. Nou ja…
Johan, ik ben het met je eens dat een boekbespreking in de eerste plaats over, nu ja, de inhoud van het boek moet gaan. Tegelijkertijd geloof ik dat het beeld, spijtig of niet, een steeds belangrijkere rol is gaan spelen in onze cultuur. Dat blijkt alleen al uit recensies en schrijversinterviews in kranten en weekbladen, waarbij de auteursfoto niet zelden meer ruimte in beslag neemt dan de tekst. Daarom begrijp ik Vervoorts behoefte om auteursfoto’s bij de recensies te plaatsen ook wel. Dat alles hoeft echter geen (onoverkomelijke) problemen op te leveren. Uit ervaring weet ik dat fotografen doorgaans publicatietoestemming geven als je daar van tevoren netjes om vraagt. Zeker in het geval van een idealistische website zoals deze denk ik dat weinigen bezwaar zullen maken. Al met al vind ik het besluit om http://www.literairedebuten.nl op zwart te zetten dan ook te rigoureus, of liever gezegd: onnodig.
Aan dhr J.Z. Herrenberg:
Ik was in mijn jeugd een Bordewijk-fan. Van hem was één foto bekend en één interview. Meer dan genoeg, vond ik, misschien zelfs wat teveel. Zelf heb ik na mijn redelijk enthousiast ontvangen verhalendebuut en romans als ‘Heden Mosselen, morgen gij’ 20 jaar geweigerd op te treden en voor te lezen. Het ging immers om de tekst, niet om de schrijver en zijn presentatie? Bordewijk leefde in mij verder, maakte ik mezelf wijs, maar ik was natuurlijk eigenlijk plankenschuw. Ik kon er nog redelijk mee wegkomen, al werd ik nooit een bestseller-auteur. Maar voor hedendaagse schrijvers gelden helaas totaal andere normen. Zie je geen kans om de aandacht van de media te trekken, dan ligt je boek nergens en is het al van meet af aan een verkoopflop. Ook goede recensies helpen helaas niet meer, het is treurig maar waar. Alle beetjes helpen, hoopten we bij de oprichting van http://www.literairededebuten.nl
Veel meer is het ook niet geworden, vrees ik. De debutanten kregen op deze site wel kritisch commentaar van collega’s die ook boeken hadden geschreven en er technischer tegenaan keken dan de gemiddelde recensent.
Ik kreeg wel eens de indruk dat de debutanten dat op prijs stelden. En dat was voldoende om ermee door te gaan.
Beste Hans Vervoort,
Dat de media essentieel zijn geworden voor je zichtbaarheid als schrijver is, inderdaad, een feit. De literatuur is niet meer dominant en vertegenwoordigt een minderheidsbelang in een samenleving die duizend andere dingen met haar tijd weet te doen. Een camera is een prins die de lelijke kikker voor duizenden wakker kan kussen. De rest kwaakt meer of minder collegiaal in een getto. Maar juist daarom denk ik dat als iemand werkelijk gemotiveerd genoeg is om een site als de uwe op te zoeken, hij/zij juist niet zo geïnteresseerd zal zijn in een auteursfoto, maar in de inhoud. Vandaar mijn kanttekeningen. Intussen ben ik blij dat de site een ‘doorstart’ zou kunnen beleven!
Vriendelijk groetend,
Johan Herrenberg
Mijn sprookjesmetafoor is een beetje gemengd, merk ik achteraf… Soit.
Ik heb het weerwoord van Quintalle Nix op de Tzum-site gelezen. Een sterk weerwoord. De reacties van Hans Vervoort daarop heb ik ook gelezen. Hij heeft voor mij zijn geloofwaardigheid verloren. Vooral omdat hij in zijn mails aan Quintalle haar herhaaldelijk gekleineerd heeft. Hier til ik zeer zwaar aan.
Knap hoe fotografe Quintalle Nix zich in een slachtofferrol heeft genesteld. Daar kan ik niet tegenop. Ik had natuurlijk de 968 euro voor 4 piepkleine fotootjes zonder protest moeten betalen, in alle stilte de website moeten opdoeken en vervolgens wegwezen. Dat ik dáár niet aan gedacht heb!
Aan Aernoud,
Het ligt in de bedoeling alle auteursfoto’s van de website literairedebuten.nl te halen en de site dan weer online te plaatsen, zodat de al geschreven 110 recensies weer te lezen zijn door de liefhebbers. Recensenten die nog een recensie onderhanden hebben kunnen die inleveren en die worden alsnog geplaatst. Maar we zetten geen nieuwe recensies meer uit, de website wordt stilgelegd. Wat betreft het alsnog proberen te krijgen van toestemming om 110 foto’s te plaatsen, daar zie ik geen heil in en mis er eerlijk gezegd ook de energie voor (ik ben 73). Ik heb onder de recensenten een oproep gedaan of iemand de website wil voortzetten op een andere wijze dan wij het deden. Mocht er onder Ooteoote-lezers een liefhebber zijn, dan kan hij of zij zich ook bij mij melden. De website is gratis, alleen de domeinnaam kost jaarlijks iets.
Beste Hans Vervoort, goed om te horen dat u uw site binnenkort weer online zet. Hopelijk vindt u snel een opvolger.
Ik sluit me bij de vorige spreker aan.
Amen!
Tot slot nog graag even dit:
Ik heb veel over me heen gekregen naar aanleiding van het persbericht over het stoppen van de website literairedebuten.nl als gevolg van een conflict met fotografe Quintalle Nix.
Her en der werd ik afgeschilderd als iemand die de fotografe meermalen heeft beledigd, haar op achterbakse wijze onder zware druk heeft gezet en voornamelijk leugens debiteert.
Om dat recht te zetten heb ik besloten de volledige correspondentie op internet te zetten.
In het dossier DE ZAAK QUINTALLE NIX VERSUS LITERAIREDEBUTEN.NL kan iedereen lezen hoezeer ik mijn best gedaan heb aan mevrouw Nix uit te leggen wat onze kant van de zaak was en afgezien van één inderdaad misplaatst grapje over haar naam, viel er geen onvertogen woord. Ook niet van haar kant trouwens. Mondeling contact is er niet geweest, dus deze e-mails vertellen het hele verhaal.
De correspondentie is te vinden op:
http://www.literairedebuten.nl/De_zaak_Quintalle_Nix_I
http://www.literairedebuten.nl/De_zaak_Quintalle_Nix_II
Bij voorbaat dank voor uw aandacht
De teksten staan ook op de website http://www.literairedebuten.nl die wel is stilgelegd maar waarop nog de ruim 100 recensies te lezen zijn die in de afgelopen 2 jaar zijn geschreven. De auteursfoto’s hebben we helaas moeten verwijderen en nieuwe recensies zullen er niet meer op verschijnen.
[…] collega’s van Tzum hebt kunnen vernemen, staat http://www.literairedebuten.nl gelukkig weer online. Zie hier ons bericht […]