In De Groene Amsterdammer bekritiseerde Kees ’t Hart het vorig jaar verschenen boek Alain Badiou. Inesthetiek: filosofie, kunst, politiek, samengesteld en ingeleid door Joost de Bloois en Ernst van den Hemel. (Het Facebook-debat hierover kunt u hier teruglezen.) Op De Reactor geeft Frank Vande Veire de discussie een extra zetje. Ook hij plaatst scherpe kanttekeningen bij het militante project van de Franse filosoof:

Het is voor Badiou een uitgemaakte zaak dat de parlementaire democratie per definitie in dienst staat van de neoliberale ideologie waarin enkel het kale eigenbelang telt. Als een platoons aristocraat associeert hij het ‘parlementisme’ met een circuit waarin meningen onderling inwisselbaar zijn, en waarin dus elke uitweg naar de ‘waarheid’ bij voorbaat geblokkeerd is. Dit is op zijn zachtst gezegd ongenuanceerd, om niet te zeggen onverantwoordelijk en ondankbaar, zeker wanneer hij dan nog eens doodgemoedereerd beweert dat de Chinese Culturele Revolutie, ongeacht alle gruwel, als idee een model blijft voor wat een werkelijke democratie zou moeten zijn…

Lees hier de gehele recensie.