In Perdu komt sinds kort iedere twee weken een groepje jonge schrijvers bijeen voor een schrijfworkshop. Bij elke bijeenkomst kiest de groep een tekst van een van hen die ze graag hier gepubliceerd willen zien. Vandaag: ‘de reden dat ik verwondering niet tot de hartstochten reken’ van Sake van der Wall

de reden dat ik verwondering niet tot de hartstochten reken

wierp stropdas op de grond zei met

brekende stem heb gewoon geen

zin in blinde nieuwsgierigheid

voortdurend opzoek zijn naar goed

nieuws de roofvogels broeden weer

we kunnen de margarinemarkt niet verder

laten groeien we moeten ons realiseren dat

in Japan 54 kernreactoren staan waarvan het

overgrote deel wel prima functioneert probeer

je maar eens staande te houden in zo’n wereld probeer

ons er in ons latere leven zoveel mogelijk van te bevrijden

verbazing inmiddels zo gewoon geworden dat een dag

lang naar een boom kijken net zozeer in beslag neemt

als iets dat ertoe doet