Delphine Lecompte in Kaapstad
“Ik ben op weg naar Kaapstad. Mijn muze en mijn hypochondrie reizen mee. In het vliegtuig probeer ik het Oude Testament te lezen, maar ik kan me niet concentreren op Gods korzeligheid, dus tel ik de oorharen van mijn medepassagiers: 35.914. Buiten vriest het en ik vergeet niet mijn voetoefeningen te doen. We vliegen over Congo, dé Congo (waar mijn vader geboren is, waar mijn muze gevochten heeft) en niemand maakt amok. Uiteindelijk val ik in slaap op de schouder van een struise tapijtenrestauratrice. Mijn muze bekijkt de hele nacht dezelfde stomme film.” (lees het dagboek op deBuren)
Veel dank dat jullie hierop wijzen!
Voor mij was haar optreden op de Nacht van de Poëzie -ik meen- twee jaar geleden onvergetelijk. Vooral het gedicht ‘Het opwindaapje’.
Het opwindaapje
Ik ben het opwindaapje
Zonder sleutel ben ik een sentimenteel souvenir
Mijn cimbalen zijn roestige platen
Mijn circuspakje is een vlekkerige vod
Een hoofddeksel hebben ze mij nooit aangedaan.
Iedereen verdient genade
Toch zeker een opwindaapje zonder sleutel
Het is mijn schuld niet dat haar kind de sleutel in zijn neusgat propte en
Snoof tot de sleutel zijn hersens bereikte
Het is mijn schuld niet dat de afstand tussen mijn cimbalen
Nauwer wordt met de tijd
Tot een ondervoede babypink praamt en klem raakt.
Een kleuter krijgt tetanus door met mij te spelen
Ze verdient een draai rond haar oren
Maar ze krijgt een vaccinatie en een sticker van een eenhoorn
Zonder sleutel ben ik als een haas zonder verhemelte.
Ik ben het opwindaapje
Ze laten mij op de commode staan
Omdat ik bezeten ben
’s nachts maak ik cirkels zonder sleutel en
Zing West-Vlaamse blues tot de zon dreigt op te komen
Overdag lik ik de palm van de kuisvrouw die mij opblinkt en
Fluister groteske verhalen in de richting van de kinderkamer.