Magisch stof
In memoriam Arkadii Dragomoshchenko, 1946-2012

Uit het Engels vertaald door Arnoud van Adrichem

De donkere wijn,
gemorst, tekende
belangrijke patronen
op het tafelkleed,
en het kristalglas,
gebroken, reflecteerde het licht
van het ene knappe peertje
alsof het iets
probeerde te ontcijferen,
de vliegroute van een blad uit Eden,
de dunne zwarte rook
van een lucifer, stervend,
de magische ondiepte van stof,
van afval.
Arkadii ging
snel zijn camera halen
om de vluchtige parallax
vast te leggen
en zowaar, hij nam echt
de verbazingwekkendste serie
foto’s,
maar toen vergat Drago om ze op te slaan
en slaagde er niet in
de kostbare pixels
voor alle eeuwigheid
te registreren.
‘Net een oogbeweging geleden,
geef toe, beloofde je me
grenzen.’
De stochastische wolk in zijn hoofd
accepteerde die opzet niet,
hield vast
aan het principe
van algemene ontkenning,
druk doende met verdampen
in het gedicht aan gene zijde.
‘Wil je mijn denken weer betreden?’
Drago, opende een andere
fles wijn, smeekte
niet zozeer maar dreigde
om nog een volgende te openen
en daarna nog een.
‘Ik kan blijven doorgaan,
weet je,’
zei Arkadii, genietend van de woorden,
terwijl Drago het zonlicht koesterde
onder zijn oogleden,
‘Ik heb alle tijd van de wereld.’
De stochastische wolk
herkende zijn ware meester,
plooide zich en verscheen opnieuw
precies zoals de vorige keer.
En weer noteerde Arkadii, genietend,
de verbazingwekkendste regels
en andermaal
vergat Drago alles
behalve het zenit
onder zijn oogleden.