Anne Broeksma – Er piept iets in de bosjes
Op vrijdag 21 september presenteert Perdu voor de drieëntwintigste keer presenteert een editie van Vers van het Mes: een programmaserie die al meer dan vijf jaar loopt waarin nieuwe, nog niet gedebuteerde (Nederlandstalige) dichters centraal staan. Vers van het Mes is geen poetry slam, geen open podium, geen wedstrijd. De deelnemers Estelle Boelsma, Çaglar Köseoglu en Anne Broeksma krijgen de tijd en de gelegenheid zich uitgebreid te presenteren. Dit doen ze middels poëzievoordrachten en het uitspreken van een kleine poëtica over hun werk, het poëzielandschap en hoe ze zichzelf daarin zien. Perdu vroeg de dichters zichzelf te introduceren met een gedicht. Vandaag: de keuze van Anne Broeksma.
Er piept iets in de bosjes
Er piept iets in de bosjes dat ik redden wil
en ik vraag me af of ik kraaien moet geloven
als ze rampen nabootsen boven mijn hoofd.
Ik zit hier schichtig te wezen in een wereld
die zich ontpopt heeft tot vangnet
maar ik weet niet hoeveel meter vrije val
er tussen de huizen voor het oprapen ligt.
Erachter hoor ik soms nog wel een echo.
Een lokroep voor een ruimer leven.
Korte ademtochten leg ik af:
naar buiten, naar binnen.
Anne Broeksma (1987) is dichter. Eerder trad ze op op Lowlands en Festival Mooie Woorden. Ook publiceerde ze in literaire tijdschriften zoals Het Liegend Konijn en enkele e-zines.
Ik had niet eerder van deze dichter gehoord, maar ben blij dat dit bij deze veranderd is: wat een mooi gedicht!