kennelijk had ik geslapen, de directeur keek naar me,
echt een soort jezus, terwijl ik nog steeds probeerde
in gedachten een spatbord aan mijn fiets te schroeven.
jij zou toch het eindrapport maken?
xxxxxxxxkennelijk heb ik geslapen, ik droomde van mijn
xxxxxxxxfunctioneringsgesprek en ik stelde me
xxxxxxxxverdrinken voor, het inademen van water,
xxxxxxxxuithoesten van water, inademen van water,
xxxxxxxxik beweeg mijn hoofd met een schok omhoog.
xxxxxxxxde vrouw naast me is wakker.
ik stond bij de schuifdeur op je te wachten
ik had een bos bloemen gekocht
op het scherm versprongen de vluchtnummers
en een voor een kwamen mensen door de
schuifdeur naar buiten. gejoel, blijdschap.
xxxxxxxxergens achterin begint een kind te huilen.
xxxxxxxxer wordt gelachen, er worden handen geschud,
xxxxxxxxladies and gentlemen, versta ik, this is
xxxxxxxxyour captain wheeping, we are approaching
xxxxxxxxour redemption, we‘re all alone and what is
xxxxxxxxour position? thank you.

___

Edwin Fagel (1973) publiceerde twee dichtbundels bij uitgeverij Nieuw Amsterdam, het meest recent Het geroofde lichaam van Charlie Chaplin. Hij is hoofdredacteur van het poëzietijdschrift Awater. Bovenstaand gedicht verschijnt in oktober in departures (Halverwege Chapbooks #4, 2012).