De kater van Post-Flarf
Een interessante discussie over Post-Flarf (nee, niet passé) op The Best American Poetry met onder anderen Sharon Mesmer, Brian Ang en Sandra Simonds. In zijn hoogtijdagen wist Flarf de poëziegemeenschap vooral te verdelen, Post-Flarf lijkt vooral in staat de erfenis van Flarf – en daarmee ook van 9/11 en de daaropvolgende economische en politieke crises – op een veel grimmiger manier te verteren:
‘Post-Flarf is a hangover, and I don’t mean that pejoratively. A hangover’s dysphoric moments provide critical introspection, discontent, and an enhanced sensitivity to the absurd. So the abundance of wet absurdities meant to provoke laughter or at least nervousness in Flarf gives way to the more subtle absurdities and cynicism in Post-Flarf.’
Zie verder voor de Nederlandse versie van Post-Flarf bij Mark van der Schaaf.