Jörg Fauser: laat dat gatlikken maar zo
Pierre Joris signaleert op zijn website een artikel in Die Welt waarin de Duitse schrijver Jörg Fauser (1944- 1987) herdacht wordt. Geen betere omschrijving voor de rebelse schrijver dan de titel van het stuk – ‘Und kein Bedarf an Arschkriecherei’ – vrij vertaald als ‘En laat dat gatlikken maar zo’. Fauser kwam op 43-jarige leeftijd om het leven toen hij na een verjaardagsfeestje op een autosnelweg liep en door een vrachtwagen werd aangereden.
Volgens Joris was Fauser meer dan een “sixties hippie/dopey with Beat, Burroughs & Bukowski leanings”, zijn marginalisering was ook diep geworteld in “zijn drang om zich te distanciëren van het ijdele, op geld beluste, zeer succesvolle literaire bourgeoiswereldje van de Bundesrepublik. Daarin lijkt hij in veel opzichten op die andere Duitse dichter Rolf Dieter Brinkmann die eveneens omkwam in een auto-ongeval. Hij werd in London aangereden door een taxi.” Dit gedichtje zou Fauser nog het meest typeren
“I’m not a nice guy,
I’m a writer,
thus one of the darkmen
who work for the world’s oldest agency —
the agency for language and doubt…”
De website van Pierre Joris. Het stuk in Die Welt. Een korte documentaire: