“Eigenlijk zou je kunnen stellen dat facebook ons allemaal een manifest in handen duwt waarop we kunnen schrijven wat we willen, er is in deze geen hoogste Sovjet en ik, persoonlijk, zie geen wezenlijk verschil tussen de ‘Glimpen’ van Paul Claes en de statusupdates van pakweg Bart Stouten of die van mijn buur. De ruimte is eindeloos en vrij, zeer democratisch. Zowel handarbeider als graaf kan er zijn ding kwijt. Erwin Mortier tweette onlangs zijn hommagegedicht voor Leonard Nolens, bij zijn 65ste verjaardag. Kortom, er bestaat misschien zoiets als een ernstig facebookdichter en John Schoorl lijkt daar wel de belichaming van.” (lees de beschouwing van Koenraad Goudeseune op Knack)