Hans Aarsman

Hans Aarsman is bij voorkeur ziende blind, zo leer ik uit zijn boek De fotodetective (onlangs verschenen bij uitgeverij Podium). ‘De foto’s die me het diepst raken, zie ik niet,’ zo schrijft hij. ‘Niet als foto tenminste. Ik zie wat erop staat en zonder dat ik besef dat ik naar een foto kijk, vraag ik me af: wat gebeurt daar? De vorm van het beeld stelt zich in dienst van de mededeling.’ Toen Aarsman nog zijn brood verdiende als fotograaf, probeerde hij zich dan ook hardnekkig te ontworstelen aan de lokroep van de esthetiek. ‘Schoonheid is als een koekoeksjong, het duwt alle andere belangstelling over de rand van het nest.’

De fotodetective van Hans Aarsman ligt lekker in de hand en valt mooi open. Prettig lettertype, fijn papier, genaaid. Ook is er overduidelijk de nodige aandacht besteed aan bladspiegel, kleur, contrast, korrel en al die andere dingen waar de foto-deskundige Aarsman zoveel meer van weet dan ik. Zelfs wanneer hij ons esthetisch tegen de haren in probeert te strijken – bijvoorbeeld door twee bladzijden te wijden aan maar liefst 126 van de 2960 versies van een befaamde foto zoals je die met Google kunt vinden – ziet het er stijlvol uit. Als Aarsman zich met dit prikkelende boek heeft proberen te ontdoen van ieder schoonheidsideaal, dan heeft hij jammerlijk gefaald.