Hij vouwt bootjes van zijn dromen, blaast zacht

om niemand wakker te maken hun papieren zeilen

vol en kijkt ze -zachtjes zachtjes- na tot uit het raam

hij houdt als de ochtend aan komt rollen de kozijnen

en de lijsten rond de foto’s op hun plaats en wacht

tot alles bedaart en iedereen aan het ontbijten slaat

hij houdt de hele dag de kleine en de grote wijzer

aan de praat, hij houdt de straat tot het schemeren gaat

in de gaten, als een jas passen hem de gang en de wanden

als aan een spijker hangt aan hem het huis

hij is de man die ’s nachts de vuilniszakken leegt

de lepels in de la recht legt, de grote en de kleine

jassen aan de kapstok aan hun lusjes hangt.

___

Thomas Möhlmann (1975) debuteerde met De vloeibare jongen (Prometheus 2005, genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en bekroond met de Lucy B. & C.W. van der Hoogt-prijs), gevolgd door Kranen open (2009, Aanbeveling van de Poëzieclub en genomineerd voor de Jo Peters Poëzieprijs).
Hij werkt voor het Nederlands Letterenfonds, is redacteur van Poetry International Web, Lyrikline en poëzietijdschrift Awater. Daarnaast stelde hij acht poëziebloemlezingen samen en organiseerde literaire programma’s in onder meer Amsterdam, Beijing, Berlijn, Leipzig, London, Marseille en Rotterdam.
In 2013 hoopt hij een nieuwe bundel te publiceren.