“Indien ik, uit het witgeverfde huis, de dagen overloop waarin in het huis de tijden liggen dat ik schreef, dan komen de namiddagen, dat ik voor mijn raam gedichten schreef. Wat daarvoor ligt, is het overschrijven van de letters, de zondagmorgen, na het krentenbrood, aan tafel, wanneer mijn vader weg was. De woonkamer werd gelucht: dat gebeurde uiterst zelden. Er lag een veilige witte ruimte van tijd voor me waarin ik kon zitten schrijven zo traag als ik wilde.” >> de complexe relatie van Pol Hoste met het schrijverschap. Raster 1978.