“Gertrude Starinks De weg naar Egypte is een van die literaire meesterwerken waar u misschien wel eens van heeft gehoord, maar dat u wellicht nog nooit hebt gelezen. Weinig lezers lijken deze gedichtencyclus in vijf bundels, ontstaan tussen 1970 en 2000, van kop tot staart tot zich genomen te hebben. Nu brengt het balanseer De weg naar Egypte voor het eerst in één band uit. Het is een passende keuze voor een uitgeverij die dwars tegen de tijdgeest in ‘onmodieuze’ auteurs blijft uitgeven als Willy Roggeman en C.C. Krijgelmans of hedendaagse experimentelen als Harry Vaandrager of Pol Hoste. Voor hen die Starinks werk nog niet kenden is dit boek een prachtige kennismaking. Wie ooit een fragment van het boek las en het maar niks vond, doet er goed aan het toch nog te proberen. En de liefhebbers hebben een reden om het boek opnieuw te lezen, nu het boek in een nieuwe poëtische context hernieuwde betekenis krijgt.”

Dixit Laurens Ham op De Reactor. Hoe die nieuwe poëtische context er dan uitziet? “Tegenwoordig zijn er heel wat dichters – Samuel Vriezen, Arnoud van Adrichem en Henk van der Waal, om er maar een paar te noemen – die sterk conceptuele bundels schrijven vol terugkerende motieven en een bijzonder strakke versstructuur. De weg naar Egypte is wel eens gedateerd genoemd, maar het omgekeerde is waar: het boek is baanbrekend geweest door de manier waarop het de dichtbundel als concept heeft geïntroduceerd. Ook dat is een reden om het boek in de eenentwintigste eeuw te (her)lezen: omdat het een mijlpaal in de Nederlandse poëzie blijkt te zijn.”

Lees de hele bespreking op De Reactor.