Pim te Bokkel doet (vermakelijk) verslag van de Festina Lente poëzieslag:

“En ja hoor, op 20 februari, om 20:16 uur exact, ging de zoveelste voorronde van de poëzieslag van start. Coen Cornelis stapte op de brommer, trapte het ding aan, wilde juist gaan voorlezen, toen BAM, het katheder inklapte. Coen maakte een verpletterende indruk, schreef ik op Facebook al, met zijn katheder en zijn gedichten en een gedicht dat hij samen met ene Fleur schreef. Coen stond er zelf een beetje van te kijken. Daardoor leek het soms net of hij, zijn beloftevolle gedichten ten spijt, echt oogcontact met het publiek in de huiskamer van Festina Lente niet aandurfde. Het onder ogen zien van die angst en het omarmen ervan is een belangrijke stap in de loopbaan van elke podiumdichter. Velen vinden een bepaalde houding om die angst de baas te zijn. Ik vond het in mijn beginjaren in een overdreven energieke voordracht met wilde handgebaren. Ik was vaak te stoer voor mezelf. Coen vond het in een soort laconieke houding die iets uitstraalde van: ja ik sta hier nu wel, maar ik sta hier niet echt als een dichter – ik ben gewoon iemand die iets voorleest.”