Samen met Jan Baetens publiceerde ik op Alphavillle een essay over het uitwaaierende denken van de Belgische filosoof Henri Van Lier (1921-2009). Een voorproefje:

In zijn poging de bestaande kennis over de ontwikkeling van mens en wereld door de eeuwen heen te begrijpen gaat Van Lier veel verder dan wat we tegenwoordig ‘interdisciplinariteit’ noemen. Hij streeft ernaar de beschikbare kennis vanuit een bepaald perspectief te herordenen en allerhande gegevens met elkaar in verband te brengen (de antropogenie van Van Lier is interdisciplinair qua object, maar niet van vraagstelling, en zeker niet van stijl). Essentieel hierbij is een heel originele visie op de ‘mens’ die Van Lier beschouwt als een eigen soort primaat. Wat de mens fundamenteel anders maakt dan andere diersoorten is de (rechte) hoek, die volgens Van Lier op een bepaald moment in de geschiedenis verschenen is en daarna het hele proces van hominisatie in een stroomversnelling bracht. Hij stelt dat de menselijke anatomie – de mogelijkheid om met het lichaam hoeken te maken en zich op die manier tot de wereld te verhouden – de evolutie van de mens en de wederzijdse relatie tussen mens en wereld heeft aangestuurd. Het belang dat Van Lier toekent aan het ‘kader’ kunnen we profetisch noemen in het licht van de hedendaagse reflectie over de digitalisering, waarbij het begrip ‘scherm’ een cruciale rol speelt.

Lees verder op Alphavillle…