Als het televisieprogramma Man Bijt Hond vraagt: ‘Mevrouw Deckwitz, waarom heeft u voor dit gedicht gekozen?’, dan antwoordt zij: ‘Omdat het gedicht me behoorlijk veel troost heeft geboden in een periode waarin ik het in mijn liefdesleven even heel moeilijk had.’ Op verzoek van Perdu ben ik me net in het werk van Jeroen Mettes aan het verdiepen, wanneer ik Ellen Deckwitz dit hoor zeggen over mijn gedicht ‘Sorry’. Vererend. Maar ergens ook verontrustend. Jeroen Mettes is – en ik citeer – ‘principieel tegen troost.’

Op vrijdag 24 februari mag ik in Perdu reageren op Mettes’ opvattingen over ‘kleinkunstpoëzie’. Als podiumdichter word ik (net zoals Ellen Deckwitz trouwens) allicht geacht daar een representant van te zijn. ‘[D]e dichter zelf is door kleinkunstenaars van het podium verdreven,’ zo meent Mettes. Hij gebruikt de term ‘kleinkunstpoëzie’ om te ageren tegen Hagar Peeters, die in haar werk al te vrijblijvend schoonheid na zou streven. Wat er mis mee is om een gedicht simpelweg als mooi te beoordelen? ‘Eenvoudig. In de premoderniteit verwees een dergelijk oordeel naar een idee over schoonheid, naar een poëtica. Nu verwijst het vooral naar affect en effect; eigenlijk staat er: “Dit is een prettig gedicht. Het raakt me. Het is lekker. Ik ben er blij mee.” Het gedicht als consumptieartikel.’

Wie zich in zijn beoordeling van een gedicht door primaire emoties laat leiden, is lui in Mettes’ ogen. Emotie dient gewantrouwd: ‘het meest oppervlakkige geluk – het “geluk” dat opiniepeilers bedoelen als men mensen vraagt of ze gelukkig zijn – kan een symptoom zijn van de diepste wanhoop.’ Aan ons de uitdaging naar die wanhoop af te dalen.

Vrijdag 24 februari
Nederlandse poëzie in een wurggreep; een Mettes-Lexicon
Samen met: Jan Willem Anker, Piet Gerbrandy, Lucas Hüsgen, Saskia de Jong, Jonas Staal, Henk van der Waal
Perdu (Kloveniersburgwal 86, Amsterdam)
Aanvang 20.30 uur (deuren open 20.00 uur)
Entree € 10,- / € 5,-
Reserveren www.perdu.nl