Vertaallab is een serie op Ooteoote die dichters uit andere taalgebieden aan de lezer voorstelt. Elke aflevering een spiksplinternieuw gedicht. Dat u mag vertalen, als u wilt. Graag zelfs, wat ons betreft. Post uw vertaling van één van de twee of beide onderstaande gedichten als reactie op dit bericht.

Opmerkingen van de dichter Oana Avasilichioaei voor de eventuele vertaler: “‘Mirrored’ and ‘Blindfolded’ come from a new body of work (currently in process). Plucked and composed out of the field of my own translations of Paul Celan’s early Romanian poems, they border and traverse the porous body of his languages.”

Oana Avasilichioaei maakte speciaal voor Ooteoote ook twee composities op basis van de gedichten.

Veel lees- en luisterplezier!
__

MIRRORED

In the glass house who can tell what is mirror or
window or simply the sash of night?
How it mounts and rambles?
Barefoot with enormous steps
Stairs fall asleep from opiates drunk in a glass
Shadows lag in the sky, turn mad circles, fear the transparency
Will windows clamour what they know?
Do we love one another, or not?
The house is its own enemy
Mirages, splinters glass
Which comrades all forms except the hourglass
Pointing south the house has geography but lacks time
Garden in the midst of a room
Room in the midst of a garden
Acacia dishevelled into sudden fanfare
Plumes plummet
Scrambling up a tree flight begins
No one knows how to billow
A smaller bird gravitates
Your dreaming tongue, exterior wall, blooms too soon

__

BLINDFOLDED

Night draws bruised bags under the eyes
Open the windows
From the forest submissive look at the world
Wait for a voiced leaf
Will ash rekindle?
From nakedness perhaps or from a laurel
In the temple an arm twists
Into a shadow gardened by a late twilight
Will the shoulders grow arms?
Wind burst?
Our dispute enflames the hall
Hear the scurry in the vacant room?
Window’s curtains, hair?
Displaced bell rattles the night
Yet we’ll slowly
Hooded burning gaze
Let it rinse the eyes, so we’ll think we’re pacing together
From the tropics, people dream of flight in their sleep
No eyes, yet the shoulders luminous stand the expanse
Can you scent a forest of maples?

__

Oana Avasilichioaei (1977, Târgoviște, Romenië) groeide op in Canada. Haar poëtische werk zet zich uiteen met geografie en publieke ruimte (feria: a poempark, 2008), textuele architectuur, spreektaal en meertaligheid (We, Beasts, 2012), vertaling en co-auteurschap (Expeditions of a Chimæra, i.s.m. Erín Moure, 2009). Ze vertaalde de poëzie van Nichita Stănescu (Occupational Sickness, 2006) uit het Roemeens en van Louise Cotnoir (The Islands, 2011) uit het Québecs Frans.
Andere recente projecten zijn ‘The Mapping Issue’ (i.s.m. Kathleen Brown voor Dandelion Magazine) en notities over canadese experimentele poëzie voor Jacket2. Zij is te beluisteren op Pennsound.
Oana Avasilichioaei woont in Montréal, Canada.