Frank Schlömer, voormalig buitenlandredacteur van De Morgen trekt al meer dan 40 jaar naar Griekenland, maar herkent het land van zijn Griekse vrienden nog nauwelijks.:

“Het is in 1964 geweest toen ik voor de eerste keer naar Hellas trok. Sindsdien ben ik bijna elk jaar terug geweest naar dat land, sommige jaren zelfs meer dan één keer. Dat die Grieken armoeizaaiers zijn geworden, de straten van Athene vol liggen met daklozen, de pensioenen op een derdewereldniveau staan, uitgebrande kantoorgebouwen smeulen, de jongeren massaal weglopen naar het buitenland, de ouderen in hun dorpen alleen nog maar feta en olijven hebben, dat heb ik toen niet gemerkt hoewel het een van de arme landen van Europa was.

Mijn Griekenland lijkt weg, is bitsig en hardvochtig geworden, verarmt zijn bevolking en ontneemt zijn jeugd elk perspectief. Werkloze jongeren zonder hoop, geslachtofferd op het altaar van de eurozone. De oppergod Zeus zou nu wel eens twee keer nadenken voordat hij een prinses, Europa genaamd, op zijn stierennek ging ontvoeren.” (Salon van Sisyphus)