Waar uit het water

zwarte dieren kolken,
poelen zwijgen van verdriet,

daar staat uw hart als een kloppend baken
aan een schetterende horizon.

Vleugels schieten roodomrand.
De knoppen vatten vuur
als beesten scherp ontwaken.

En als het moeras u dan omsluit en teder zuigt,
de katten ruggen krommen naar de hand, dan

trekt de lucht naar het water,
maar dan omgekeerd.

U heeft dit niet verdiend

Meer Hauser: www.hausersgrens.blogspot.com