Het nieuwe nummer van Rekto:Verso behandelt de vraag of er nog geboden en verboden zijn in de kunst. In zijn beschouwend stuk ‘Wie gelooft nog in fictie’ gaat Tom Van Imschoot op zoek naar de relatie fictie-realiteit-documentaire-engagement. Het brengt hem bij een roman van de Franse schrijver Pierre Michon:

“Het meest fascinerende boek van deze tijd komt van een schrijver die nagenoeg verdwenen is achter zijn werk, en het draait om het werk van een schilder dat uiteindelijk louter fictie blijkt. De Elf van Pierre Michon, adembenemend vertaald door Rokus Hofstede, verwijst in zijn titel naar een schilderij van ene François-Élie Corentin dat de elf commissarissen afbeeldt van het Comité du Salut Public (hoofdrol: Robespierre), dat vereenzelvigd wordt met de ‘Terreur’ van de guillotine (april 1793 – juli 1794) waarin de Franse Revolutie ontaardde.

Volgens de zeer gefascineerde verteller gaat het om ‘het beroemdste schilderij van de wereld’, het mikpunt van het Louvre zelfs, het voorwerp dus van een collectieve fascinatie. De plaats waar men het kan gaan bekijken, wordt voorafgegaan door een zaaltje met feitenkennis en duiding. Net zoals de tekst er een netwerk van waargebeurde feiten rond weeft, om de mogelijkheid voorstelbaar te maken dat het bestaat.

Hoe is dat schilderij immers mogelijk, inderdaad? Dat is de vraag die De Elf oproept – de reden waarom het boek zo fascineert. “

Lees meer op Rekto:Verso.

Op woensdag 8 februari spreekt vertaler Rokus Hofstede over Pierre Michons De Elf – en over fictie en verbeelding – tijdens het evenement Imagine No Fiction in Vooruit. Hij treedt samen op met David Claerbout, Gust Van den Berghe en Wendy Morris, op initiatief van Sint-Lucas Beeldende Kunst Gent. Meer info.

Lees ook de commentaren over ‘De Elf’ van vertaler Hofstede op zijn blog Hof/Haan.