Op de rand van waken

Mijn zoon roept iets in zijn slaap. Buiten
knettert een brommer. Als ik mijn ogen sluit
kijk ik een ruimte in die geen ruimte is.
Hier blijven we. Tussen de slingerende
beelden een youtube-filmpje van een kat
die een te kleine kartonnen doos in wil.

Slapen moet. En als we morgen opstaan dan.
Dan zijn we een dag verder. Jakkeren we
zoals de dag ervoor. Achter mijn oogleden
groeien krukjes langs een muur die geen muur
is. Ik verzet me zonder me te verplaatsen.
Wil me in de handen leggen van. Maar
ontwijk en ontwijk. En ben dan trots.

Wachten tot de slaap me komt halen.
Zonder me te halen. Mijn hand wordt
niet gepakt. Er is niets dat mij wenkt.
Ik spring niet achterop een fiets of in
een auto zonder dak. Het is wachten
opdat ik word meegenomen
zonder te worden meegenomen.

__

Jannah Loontjens (1974) is schrijver, dichter en filosoof. In 2002 publiceerde ze de dichtbundel Varianten van nu, daarna verscheen Het ongelooflijke krimpen (2006). In 2007 debuteerde ze als romanschrijfster met Veel geluk. Haar veel geprezen roman Hoe laat eigenlijk (2011) werd onlangs genomineerd voor de Halewijn-literatuurprijs.