Hoor ik daar nou een smalende ondertoon in het redactioneel van Hollands Maandblad? Loopt hoofdredacteur Bastiaan Bommeljé niet hoog op met de recente samenwerking/fusie van collega-tijdschrift De Gids en De Groene Amsterdammer? Even de eerste paragraaf overtikken uit Bommeljé’s redactioneel:

“Deze maand was enerverender dan goed was voor de slaperige eerste weken van wat volgens alle beloften een saai ondergangsjaar gaat worden. Nu ja, voor Europa allicht en voor de wereld wellicht, doch geenszins voor literaire bladen zoals Hollands Maandblad en De Gids. Zo was er het opbeurende nieuws dat De Gids na 137 jaar zelfstandigheid vanaf april verder gaat als een op krantenpapier gedrukte bijlage van het opinietijdschrift De Groene Amsterdammer. Althans, het was blijkbaar opbeurend voor NRC Handelsblad dat aan deze fusie dan wel overname een lyrisch hoofdartikel wijdde. Er werd in eigentijdse taal gerept van een ‘deal’ die ‘gewiekst’ is, hoewel men het niet kon laten om beide bladen ‘lichterlijk behaagziek’ te noemen, en De Gids werd aangespoord tot ‘meer urgentie’, want ‘sensationeel hoeft niet goedkoop te zijn’. – Het omgekeerde hoeft trouwens ook niet, zoals lezers van deze krant beseffen dankzij de talrijke nieuwe lifestyle bijlagen, waarbij men niet door sensationele urgentie maar slechts door goedkope ergernis uit de slaap wordt gehouden.”

… mmmm… al zegt hij het niet met zoveel woorden, volgens Bommeljé is De Gids duidelijk op het slechte pad. Maar wat maakt het nog uit, vraag ik me dan af, in dit ‘saaie ondergangsjaar’. Wie het volledige voorwoord inclusief een verkeerd uitgedraaide ontmoeting met Halbe Zijlstra wil lezen moet hier naartoe en vervolgens klikken op ‘inhoud’.

Een beetje onderzoeksjournalist laat het daar niet bij en gaat zijn onderzoekend licht opsteken bij het van ‘sensationele urgentie’ betichte literaire tijdschrift De Gids:

“Doordat het nieuws voortijdig de wereld in is gegaan en koppenmakers blijkbaar op zoek zijn naar sensatie – ‘overname’ klinkt dramatischer dan ‘nieuwe uitgever’, ‘bijlage’ heeft een smalender bijsmaak dan ‘nieuwe verschijningsvorm’ – heeft de berichtgeving een eigen wending genomen. Voor iedereen die krantenkoppen letterlijk neemt – zelfs Hollands Maandblad nam niet de moeite navraag te doen naar de situatie – hierbij nog eens een korte uitleg.

De Gids wordt geen bijlage bij De Groene Amsterdammer. Ja: N.V. De Groene Amsterdammer gaat De Gids uitgeven, en ja: De Gids gaat iedere zes weken mee naar de Groene-abonnees. Maar de redactie blijft onafhankelijk, Stichting De Gids houdt de zeggenschap over de uitgave, er blijft een apart Gids-abonnement te krijgen, evenals losse exemplaren van De Gids. De verschijningsvorm van het tijdschrift gaat veranderen maar het krijgt een geheel eigen formaat en een eigen opmaak. Volkomen logisch: De Groene vindt het interessant De Gids aan zijn abonnees mee te sturen juist omdat het een heel ander blad is, met een heel andere redactionele formule. Beide staan voor intellectuele diepgang en reserve tegen de waan van de dag, maar De Gids heeft als zeswekelijks tijdschrift met literaire ambitie nadrukkelijk een andere, minder aan het nieuws gebonden focus.” (De Gids)

Nu is alles eindelijk duidelijk. Wij zijn benieuwd naar dat eerste De Gids-nummer. Literaire tijdschriften: het laatste woord is nog niet gesproken.

NB:  Deze aankondiging verscheen op facebook:

“Het nieuwe Hollands Maandblad is thans verschenen op echt papier. Met bijdragen van de eeuwig jonge Biesheuvel, Lehmann, Vroman, Mars Cramer en ugo randt orstius. Plus veel jeudgdige schrijvers zoals Ivo Bonthuis, Krijn Peter Hesselink, Co Woudsma en Fredie Beckmans. En natuurlijk veel frisse talenten uit de jaren tachtig, onder wie Philip Huff, Vicky Francken, Dorien de Wit, Olga Kortz en Basje Boer. Overal te koop – voor te proeven op www.hollandsmaandblad.nl.”