In een interview op NRC zei Kouwenaar dat hij sonnetten ondingen, hangmatten voor luie zielen vond. Alleen bij typische sonnettenschrijvers als Bloem, Adriaan Roland Holst en P.N. van Eyck hadden ze enige reden van bestaan. Typische sonnettenschrijvers!?  Fabian Stolk ging sonnetten turven bij Bloem, Adriaan Roland Holst en P.N. van Eyck. Zie hier Stolks sonnettenstatistieken.

*

Ton van ’t Hof bespeurt een neiging naar berusting in het latere werk van Oosterhoff:

“In Leegte lacht houdt Oosterhoff deze koers aan. Met de dood als eindbestemming. Dat is de ware grootte. De leegte die lacht. De punt van de pijl die aandachtig wordt geslepen. En Oosterhoff doet verslag van zijn reis, van wat er om hem heen gebeurt, van wat hij voelt en wat er in zijn hoofd opkomt aan reflecties en herinneringen. Hij lijkt alle strategie, als hij die al ooit heeft gehad, te hebben laten varen. Het plan dat het leven met iedereen voorheeft, wordt immers toch onherroepelijk ten uitvoer gebracht. Soms levert dat chaotische poëzie op, soms ook prachtige gedichten.”

*

Erik de Smedt vertaalt ‘Die Nachtlager‘ van Bertolt Brecht.

*

De dikke De Waele; een turf van 320 bladzijden.

*

“niet alleen is Drs. P geen dichter, hij heeft ook met de menselijke soort an sich haast niets gemeen. De gedaante die zich ‘Heinz Polzer’ noemt, en als zodanig aanzienlijke roem kon vergaren, is een in Zwitserland gebouwde cybernetische rijmapparatuur, die behalve verzen maken ook nog piano kan spelen, sigaren roken en zingen.” Paul Ilegems zet een oud Drs. P-stuk op zijn blog.

*

Fritz van Egters twittert zich naar het einde van het jaar.

*

Multatuli verbleef lang in het Brusselse hotelletje Au Prince Belge bij de kathedraal in de Bergstraat 60 (nu 52).