Julian Barnes ging het huis opzoeken waar Sibelius het grootste deel van zijn leven heeft doorgebracht en waar hij niet alleen zijn grote symfonieën schreef maar waar hij ook decennia lang met een writer’s block worstelde:

“Er is iets heroïsch aan schrijvers en kunstenaars die die voor het stilzwijgen kiezen terwijl het eenvoudiger zou zijn om winstgevende niemendalletjes te leveren aan een publiek dat hem verafgood. Sibelius worstelde vele jaren met zijn Achtste Symfonie. Hij werd constant aan zijn mouw getrokken over de vorderingen; dirigenten en impressario’s smeekten om een voorproefje. Wat hij steevast weigerde. Volgens sommigen had hij in de decennia dat hij er aan werkte slechts één deel voltooid. Sibelius zelf zei dat hij de ‘Achtste’ al meermaals had voltooid – en waarschijnlijk alleen in zijn hoofd. Op een bepaald moment, ergens in vroege jaren 1940 stopte hij de vele schetsen van de Achtste samen met een massa onafgewerkte werken in een grote wasmand, stapte er mee naar de woonkamer, en, begon alles in de kachel te steken met de hulp van zijn vrouw Aino, die het het niet langer kon aanzien en de kamer verliet. Achteraf zei ze dat “haar man kalmer was en veel optimistischer. Het was een gelukkige tijd.”

Lees hier het verslag van Julian Barnes met foto’s van Sibelius’ woning.

Hieronder Sibelius op zijn subliemst: het slotdeel van de Vijfde Symfonie met een thema dat hij zijn ‘zwanenhymne’ noemde. Ooit zag hij een formatie van 16 zwanen overvliegen en lang boven hem rondcirkelen. ‘Een van mijn grootste ervaringen’, schreef hij in zijn dagboek. ‘Goede God, die schoonheid!’ (met dank aan J.Z. Herrenberg)