Centraal in Kluger Hans 12 staat het modelechtpaar Henk en Ingrid, het door politicus Geert Wilders gecreëerde romanduo dat zijn ideeën moet verbeelden. Jammer genoeg mist het hem aan inlevingsvermogen om deze personages echt tot leven te brengen. Voor die inleving zorgen de auteurs in het nieuwe nummer van Kluger Hans: De Franse dichter Charles Pennequin, Marjolijn van Heemstra, Ruth Lasters, Anne Vegter, Rodaan Al Galidi en Theo Ploeg.

Buiten het thema publiceert Kluger Hans nieuw werk van Maarten van der Graaff en in de rubriek ‘Richting EU’ van het Poolse multitalent Slawomir Shuty. Het beeldend werk wordt dit nummer verzorgd door de Belgische kunstenaar Jerry Galle.

Om het nummer te bestellen schrijft u 7 euro over op rekeningnummer BE24 001575070438 (BIC: GEBABEBB) o.v.v. ‘Kluger Hans 12’. Vergeet niet uw naam en volledige adres te vermelden.

Hieronder kunt u de inleiding lezen.

Misschien moet je buitenstaander zijn om Henk en Ingrid als lege sjablonen te zien, als romanpersonages waar je als schrijver vrij over beschikt. Maar we zien wel hun politieke lading. Geert Wilders bombardeerde hen tot het nieuwe poldermodel van de eenentwintigste eeuw voor ‘gidsland Nederland’. Hij creëerde het prototype van zijn ideale kiezer die het altijd met hem eens is. En hij gebruikte hen om zijn electoraat in Jip & Janneke-taal aan te spreken.

Dat Henk en Ingrid zo onbepaald blijven, zegt natuurlijk op de eerste plaats iets over de bedenker ervan – en in onze ogen iets over zijn gebrek aan inlevingsvermogen. Een themanummer over Henk en Ingrid krijgt zo een politieke betekenis. En we zien daar ook gegronde redenen toe. We merken een angst om hen te gebruiken en/of een gretigheid om hen belachelijk te maken. Wij willen hen in alle gretigheid ernstig nemen door de flat characters die ze nu hebben, in te kleuren en er personages van vlees en bloed van te maken. Dat vlees en bloed hoefde geen partijlijn te volgen. Henk en Ingrid kunnen echtelijke ruzie hebben, ze kunnen meestappen in de Occupy-betogingen, op vakantie gaan, verliefd worden op een andere man, …

Of in onze bijdragen nu Henk en Ingrid zelf aan het woord zijn, of dat ze van buitenaf bekeken worden, het gebeurt telkens met inlevingsvermogen. En dat is iets wat we missen in het debat. Henk en Ingrid kleefden zo aan die ene politicus dat de ‘Nederlandse intellectuele elite’ ze afstootte. Misschien is er een buitenstaander nodig om je opnieuw te doen beseffen dat inlevingsvermogen een cruciale waarde voor een maatschappij is. Of neen, we zijn er zeker van dat alleen buitenstaanders, of die nu Mo en Amal heten of Henk en Ingrid, ons uit ons zelfgenoegzame leventje kunnen halen. Dat daar ook een belangrijke taak voor de kunst in zit, lijkt ons evident.