“Het werk van Oosterhoff wil niet helen of verzoenen, noch verstoren of ontregelen, maar legt zich toe op het aangaan van nieuwe verbindingen, de creatie van alternatieve subjecten en levensvormen. Geen therapie of transgressie, maar connectie: wellicht is dat de opdracht voor een poëzie die tegenover de schijnbaar totale dominantie van de huidige kapitalistische economie weerbaar wil zijn.”

Aldus besluit Frank Keizer zijn interessante bespreking van Leegte Lacht van Tonnus Oosterhoff op deReactor.