“Het communisme is hot in de eerste twee decennia van de eenentwintigste eeuw. Maar toen Badiou zijn boekje [D’un désastre obscur] schreef zaten we nog midden in de democratische anti-essentialistische ‘revolutie’ van het vrije marktdenken, ronkend aangekondigd door Francis Fukuyama. De reacties op Fukuyama werden in de theory van de jaren 90 volledig gedomineerd door het deconstructiedenken van Jacques Derrida.” >>  Matthijs Ponte blikt terug op de jaren ’90. In nY.