Beyoncé heeft een goede smaak, chapeau
Een flagrant geval van moedwillig plagiaat haalde onlangs de krantenkolommen en het journaal: in haar nieuwste clip Countdown speelt Beyoncé schaamteloos leentjebuur bij Rosas danst Rosas van De Keersmaeker. Ook op dit blog ontstond een discussie over het feit of Beyoncé hier zomaar kon mee weg komen of dat Anne Theresa De Keersmaeker moest krullen van trots omdat haar dansstijl tot de popcultuur was doorgedrongen.
In een stuk op Alphavillle getiteld Beyoncé danst Rosas, so what! nuanceert Johan Sanctorum het begrip plagiaat. Zijn schets van de nieuwe manier waarop we met intellectuele eigendom omgaan, en vooral hoe we heden ten dage dilettantisch en eclectisch door het leven gaan, levert een interessante piste op:
“Vandaag leven we in een bad, door filosofen “intertekst” genoemd, waarvan slechts het schuim aan de oppervlakte zichtbaar is als cultuur. Vanonder stroomt alles door elkaar, waardoor er telkens nieuw schuim ontstaat. Ideeën moeten kunnen bewegen om gerecycleerd te worden. Het vermogen tot imiteren, absorberen, kopiëren, parafraseren, permuteren,… is zelfs een maat voor de mentale fitheid van een samenleving. Beschermde ideeën zijn dode ideeën. De toekomst is aan de dilettant en eclecticus, iemand die weet te shoppen en te zappen, het bestaande combineert en synthetiseert. We hebben de mond vol over horizontale communicatie, de kennismaatschappij en de netwerkcultuur, maar dan moeten we niet flauw doen over het uitwisselen en doorgeven van wat de moeite waard is.
Goede ideeën verdienen om overgenomen te worden. Of om het met Anne Teresa te zeggen: Beyoncé heeft een goede smaak, chapeau. De Keersmaeker zou dan toch ook moeten erkennen dat ideeën die zelf ergens anders vandaan komen, niet kunnen ontvreemd worden. Als een auteur een roman schrijft, “zijn” roman, dan resoneert heel de wereldliteratuur daarin mee (ik hoop het voor hem), maar ook de boodschappenlijstjes van zijn vrouw en de teksten van La Esterella. We zijn maar deeltijdse, fragmentaire wervels van een enorme chemie. Het is de grote verdienste van de popcultuur dat ze die intertekst ten volle erkent en beleeft, ook al zit ook zij uiteraard in de greep van het auteursrechtenspook, de managers, productiehuizen en CD-labels.”
Meer op Alphavillle.
[…] het weekend liet ik me verleiden om via facebook te reageren op deze post van Jan Pollet. Die entry verwees dan weer naar een bericht op de site Alphavillle waar een […]
http://wendykroy.wordpress.com/2011/10/25/rosas-vs-beyonce-kroy-vs-sanctorum/
Dat is mijn reactie 🙂