Tank Magazine had een interview met Kenneth Goldsmith over wat sommigen de “WikiLeaks van de avant-garde” noemen,  UbuWeb dus, dat werd opgericht in 1996. Het gesprek gaat over copyright, curatorschap,  de geschiedenis van Ubu, digitale technologie en de kunstwereld, en hoe Ubu wordt gepercipieerd in de bredere kringen.

NR: U hebt ooit gezegd dat u niet in een democratisering van de kunst gelooft – waarom?

Kenneth Goldsmith: Eén van de problemen met het web – en sociale media in het algemeen – is de ethiek van “alles is goed” (de ‘vind ik leuk’ knop op Facebook), of “iedereen heeft een eigen stem”. Iedereen heeft misschien wel een eigen stem, maar niet elke stem is de moeite waard om naar te luisteren. Je hebt iemand nodig die voor jou uitmaakt welke stemmen de moeite waard zijn om naar te luisteren. En dat is altijd de rol van de curator geweest.  In het tijdperk van de archivaris – en we zijn allemaal per definitie archivarissen in het digitale tijdperk –  is het curatorschap nog crucialer. Hoe meer kunstwerken en bestanden er online komen, hoe meer je iemand nodig hebt die het voor jou uitsorteert. Ubu heeft geen open beleid noch heeft het een community of is het gelinkt met sociale media. Het is meer een bibliotheek waar je binnengaat en neemt wat je nodig hebt.”  (via Harriet)