“[ik] wind me op in de luiheid, de gemakzucht én de beschaamdheid van vele anderen om zelfs in een besloten sfeer als dit festival dingen te presenteren die het workshopgehalte niet overstijgen. Waar is hun eer om zich op een goede manier te tonen? Daar mors je niet mee. Ik merk bij die jonge makers een groot conservatisme, en meteen een defensieve houding tegenover feedback. Dit zal wel weer paternalistisch klinken, maar vele nieuwe theatermakers kruipen het veld in met een gebrek aan wilskracht en creativiteit. Kijk naar festivals als Theater Aan Zee en Bâtard: jong theater wordt er op een klein altaar gezet, in aangename formules en een sfeer van ‘je komt er wel’, maar van 80-90% hoor je later niks meer. Kruip eens terdege in je atelier, mensen! Dingen zijn wel leuk en charmant, maar niet straf genoeg. Worden ze in opleidingen wel voldoende gescreend op hun artistieke potentieel? Nee, scholen en festivals moeten hun quota halen.’
Dirk Pauwels, artistiek leider van Campo en eind dit jaar met pensioen: terugblik en vooruitblik op Rekto:Verso