Vanavond was Bezige Bij- avond in Vooruit in Gent.  Uitgever Harold Polis presenteerde de nieuwe uitgaven van voorjaar 2011 en interviewde de jonge veulens van zijn nieuwe stal.  Vier jonge poëten kwamen aan het woord.  

Stijn Vranken reciteerde gedichten die niet in zijn nieuwe bundel Wees gerust, maar niet hier stonden, maar desondanks toch onrustwekkend  klonken.

De mysterieuze Y.M. Dangre begon met lyrische liefdesgedichten uit zijn debuut Het meisje dat ik nog moet maar ook hij sloot af met een donkere noot, daarbij de toeschouwer de keuze latend tussen zwarte romantiek of met ironie gekruid cynisme.

Wie er geen twijfel liet over bestaan dat hij het meende was Maarten Inghels die de angstpsychose van deze tijd in niet mis te verstane verzen en prozagedichten voelbaar maakte.  De gedichten die hij voorlas uit zijn nieuwe dichtbundel Waakzaam waren right in your face en doen vermoeden dat Inghels wel eens de spreekbuis van een generatie zou kunnen worden die na een apocalyptische post-9/11 ervaring een manier zoekt om met terreur en dreiging om te gaan. Een andere laag in Waakzaam lijkt mij de voortdurende controle die mensen op elkaar uitoefenen  via moderne sociale netwerken zoals Facebook etc. maar daarover later meer.

Ook de vierde jonge dichter van de avond, Reinout Verbeke, schreef een dichtbundel met een titel die qua onrustgevoelens perfect kan wedijveren met de vorige drie: De achterkant van flatgebouwen gaat op zoek naar de dierlijke kant van de mens.  Bij de bundel hoort ook een cd van de groep Nevenwerking (de titeltrack is hier te beluisteren).  Na het beluisteren van deze vier jonge dichters kreeg ik voor het eerst het gevoel dat er een nieuwe generatie is opgestaan. Een apocalyptische generatie, een ernstige generatie, een generatie die een duidelijke stem laat horen. Een uitgebreid essay volgt.

Nu een nummer van Reinout Verbeke en zijn groep Nevenwerking: “De val van ikaros”: