“Hij stelt zijn hele leven in de waagschaal en aarzelt niet zichzelf met huid en haar en met al zijn vlezigheid in te zetten: vanaf zijn geboorte in het Limburgse Bree tot nu. En passant brengt hij een tribuut aan wie hem lief is. Want deze bundel is er een die vooral uit dialogen, uit confrontaties lijkt opgetrokken. Hij gaat een gesprek aan met familieleden (ouders en broer) en met artistieke collega’s als Korteweg, Kouwenaar, Jellema, Kopland en Tuymans. Over die laatste getuigt hij, in een gedicht dat ‘Dissident’ heet: ‘En kijk, je werd een partij voor jezelf (…)’. Natuurlijk is Nolens ook zelf die dissident. De buitenwereld is besmettelijk. De waardevolste actualiteit komt van binnen. Naar de norm van de politieke en sociale correctheid deugt hij dus niet. De kinderen mogen het weten.” >> Lees de bespreking van ‘Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen‘ op Versindaba.