Kregting, DFW, Paul Claes, Ben, Nasr
Is de verzamelnaam voor zulke plotwendingen niet: kitsch?
Marc Kregting over de voorbije TV-serie De ronde.
Een gedicht van David Foster Wallace uit zijn lagere schooltijd:
“My mother works so hard so hard and for bread. She needs some lard. She bakes the bread. And makes the bed. And when she’s threw she feels she’s dayd.”
*
“In de bundel zijn geen levende dichters opgenomen. En de poëzie na 1950 is vertegenwoordigd met welgeteld twee gedichten, het heerlijke chanson ‘Si tu t’imagines’ van Raymond Queneau en het meest recente gedicht van dit boek, ‘Le déserteur’ van Boris Vian, dat toch ook alweer dik vijftig jaar oud is. Natuurlijk is er iets voor te zeggen om in een canon geen dichters uit het turbulente heden op te nemen, van wie nog totaal onduidelijk is welke plaats ze in de geschiedenis zullen innemen. Anderzijds kan de opvallende keuze van Paul Claes om de afgelopen halve eeuw poëziegeschiedenis links te laten liggen, moeilijk los worden gezien van de sombere slotpassage van de inleiding, waarin hij zich met een beroep op Roland Barthes gedesillusioneerd lijkt af te wenden van de moderne dichtkunst: ‘de dwaaltuin werd een woekertuin’.” over Paul Claes: De tuin van de Franse poëzie : een canon in 100 gedichten op De Leeswolf.
*
Ben Vautier (nieuwsbrief van 15/4/2011):
J’ai souvent eu envie de quitter le monde de l’art
mais je ne sais pas faire grand chose d’autre
Ethnologue cela m’aurait plu
mais je suis trop paresseux pour creuser
Vertaling:
Ik heb vaak zin gehad om uit de kunstwereld te stappen
Maar ik zou niet weten wat ik anders zou kunnen doen
Etnoloog had me nog wel gelegen
maar ik ben te lui om in de grond te scharrelen.
*
