Gepubliceerd op: zaterdag 19 maart 2011

Goethe, Yeats, Abramović: poëzie, bijgeloof en liefde

Guido Lauwaert bespreekt het toneelstuk Laatste liefde dat de liefde van de 73-jarige Goethe voor de 19-jarige Ulrike von Levetzow en het daaruit voortgekomen gedicht Elegie von Marienbad behandelt (zie ook dit bericht):

“Vrouwen zijn in de wolken als een liefdesgedicht voor of over hen is geschreven. Het ontgaat ze blijkbaar dat dichters bedriegers zijn. Goedaardige, dat wel, maar toch… Alle liefdesgedichten, maar dan ook alle, zijn niet geschreven voor de geliefde, of voor een komende, bestaande of voorbije relatie, maar voor de gratie en glorie van de dichter zelf. Geen enkele dichter schrijft voor iemand of naar waarheid over iets anders. Alles en iedereen is gebruiksmiddel voor zijn literaire productie, de poëzie voorop. In dat opzicht verschilt de dichter niet van een marktkramer, wiens kaas veel beter is dan die van zijn buurman, omdat het ‘zijn’ kaas is.”

Dichters en het huwelijk, het is zelden een geslaagde combinatie. Beroemd en berucht is het problematische echtelijke leven van dichters als Ted Hughes, Ezra Pound, Robert Lowell en TS Eliot en weinigen hadden het huwelijk van de 52-jarige WB Yeats met de 24jarige  Bertha Georgie Hyde veel kans van slagen gegeven, maar kijk, het echtpaar Yeats bleek een match made in heaven te zijn. Dat blijkt uit hun brieven die nu verzameld zijn WB Yeats and George Yeats: The Letters. Lees de bespreking op de Financial Times.

Dichters en liefde, allemaal goed en wel, maar hoe gaat het er in het echte leven aan toe?  Zoïets moet de Joeguslavische performance kunstenares Marina Abramović gedacht hebben toen ze  Balkan erotic epic maakte.  In deze nieuwe video-installatie voert ze een onderzoek  naar de heidense tradities rond sexualiteit in de Balkan. Met wetenschappelijke ernst leidt Abramović de verschillende folkloristische gebruiken in, die vervolgens heel expliciet worden nagespeeld. Zó expliciet trouwens dat het op mij lachwekkend en zelfs een beetje dommig over kwam. Veel sterker vond ik Abramović’s recente performance in het Moma (zie dit bericht). Enfin de bewuste video is hier op youtube te zien. Onderaan een foto uit The Artist is Present, een performance uit 2010 in het MOMA:

Over de auteur