Cutting Edge koos uit de bloemlezingbundel “De Reis naar Inframundo” een tiental gedichten die ze vervolgens door PPH lieten becommentariëren:

Voor Paul Snoek

Voorbij Vuureiland knarst de tand des tijds./Wijsneuzen verbleken.

Peter Holvoet-Hanssen: ‘Dit gedicht is een eerbetoon aan ‘reizigers in het hoofd’ zoals Paul Snoek, die gedichten schreef als ‘De zeemeerman’: geen gevoelslava maar eenzaamheid tussen de regels. Ook PHH maakte een eigen wereld onder de waterspiegel van het hoofd. ‘Een proces van jezelf afbreken en weer opbouwen, stelde hij bij aanvang. ‘Voor Paul Snoek’ is een oproep, niet in het minst tot de dichter zelf, om een wááier van werelden te scheppen, een uiterst wendbare en fijngevoelige schotelantenne te bouwen – om flarden van een ultieme melodie op te vangen waar geluk en lijden in zijn vervat –  en  tot voorbij de territoriale wateren in de poëzie te varen. Tot waar ‘wijsneuzen verbleken’. IJdelheid verdwijnt uit het vaandel.’

Lees meer op Cutting Edge.

Lees ook de bespreking van Paul Demets op Cobra:

“Hij vindt het niet aangenaam dat hij dikwijls ingelijfd wordt bij de zongenaamde ‘post-postmodernisten’, zoals Paul Bogaert of Jan Lauwereyns. En ook dat klopt, want Holvoet-Hanssen is een troubadour, een marktzanger, een dichter met zo uiteenlopende poëtica’s als die van Herman de Coninck en Dirk van Bastelaere ineen.

In plaats van zich in het spoor van één van beiden te nestelen, heeft hij een derde weg gezocht: die van het avontuur, de ontregeling en de transformatie. Die weg kunnen we nu mooi reconstrueren aan de hand van De Reis naar Inframundo, een ‘bloemlezing-bundel’, waarin we de vijf bundels terugvinden, in de volgorde zoals Holvoet-Hanssen ze in gedachten had.”