“Waar is mijn hart?
Buiten.
Het wil overal zijn, in alle dingen.
Overal en nergens?
Hoe kan mijn hart naar ‘buiten’?
Via mijn inlevingsvermogen?
Door andere perspectieven te nemen. Door mij voor te stellen dat ik een aap ben, een stoel, een wolk in de hemel, een appartementsgebouw – om te voelen wat zij voelen, om te begrijpen wat zij begrijpen.
Ik treed buiten mijn grenzen, en doe een oefening in het luchtledige. Alsof ik niet besta, en tegelijk toch wel. Alsof ik niet beperkt ben tot ‘mij’.
Alsof ik ‘mij’ kan opgeven om deel uit te maken van alles – alles onder de grote hemel, alles in het heelal.”

Jan Lauwereyns, De smaak van het geluid van het hart. (gedichtendagessay)

Ik begin me te leren kennen. Ik besta niet.
Ik ben de ruimte tussen wat ik wil zijn en wat anderen me hebben gemaakt,
Of de helft van die tussenruimte, want leven is er ook nog…
Dat ben ik, uiteindelijk…
Doe het licht uit, doe de deur dicht en hou op met die geluiden van pantoffels op de gang.
Laat mij alleen op mijn kamer met de grote rust van mijzelf.
Het is een goedkoop universum.

Fernando Pessoa

Zie ook hier.