Wat doet een zenboeddhist met een teek?
De pij gaat omhoog, de sok naar beneden, de enkel wordt zichtbaar. En wat bevindt zich daar? Een medeschepsel dat zojuist aan tafel is gegaan. Dat tijdens de maaltijd liever niet gestoord wil worden. En ook na de maaltijd enige tijd wil hebben om rustig te verteren.
Na enkele dagen neemt de zenboeddhist de teek voorzichtig tussen duim en wijsvinger en zet hem zachtjes neer op een mooi heilig plekje in de tuin.
Binnen in de zenboeddhist vinden inmiddels nog veel meer nog kleinere levende wezens een welkom thuis om zich te voeden, te vermeerderen en zich uit te drukken in wat zij zijn. Ziekte na ziekte drukt zich uit in de zenboeddhist, die al dit leven met vriendelijke belangstelling gadeslaat.

Uit: Wat als we niet waren betoverd, Prometheus 2018