de blauwe bloemen verdragen onweerstaanbaar
sierlijk de perverse lichtheid in het groen
doorstoofde paradijs heel de zomer
het verlangen dichterbij te komen

waar de heidense plantengod regeert
de overwoekering van eindeloos
praten in zelfzuchtige chaos in
een onzichtbare wolk gevangen ongelijk

aangesloten op het kloppend hart breken de
stenen onder de brute veerkracht hebben
listige speculaties geen vat op de groen
uitslaande verwarring die alles binnendrong