Na twee dagen hielden de buitenburen op met zagen en kappen. Ze kwamen niet meer buiten. Het getetter van hun de hele dag aanstaande radio’s en televisietoestellen, die wat binnen plaatsvond moesten overstemmen, deed Mabelis en Trevalje, kalm en als uitkijkposten niksnuttend op hun tak tronend, een lange knipoog met elkaar wisselen.
De muziek en de reklameteksten hielden niet lang stand. Ook bij de buitenburen van de Mabelisklan en de Trevaljeklan – die voornamelijk met elkaar spraken over het al dan niet gestorven zijn van Ranonkel, een naam die door hun kinderen met ontzag en genegenheid in de mond genomen werd – viel de stroom uit. Uit de wanordelijke kap die over hun huizen gestulpt lag vlotten geuren van gas, mest en groeikracht, van sappen, regen, aarde.
Na vier en een halve dag verbitterd weerstand geboden te hebben aan de hen geheel opeisende ranonkelgroei klommen ook de buitenburen uit hun kuil naar boven en nestelden zich precies als Mabelis en Trevalje in de takken.
‘Aha’ zei Mabelis tot zijn buitenbuurman, ‘jullie zijn dus ook zover’.
‘Inderdaad’ zei zijn buitenbuurman, ‘je kunt zeggen wat je wilt maar die Ranonkel heeft een vakantie voor ons verzorgd zoals geen reisvereniging die voor je uitstippelt. We hadden anders Zuid-Frankrijk gekozen deze zomer. Op de rotsen zitten vervellen. Je voeten openhalen op die verrekte stukjes kiezelstrand. Voor mij hoefde het de hele tijd al niet. Maar mijn zoon wilde er met alle geweld heen. Om zijn frans op te halen. Nou hoeft het niet meer voor hem en mijn vrouw, ze komt zo naar boven,
heeft het ook best naar d’r zin. Die ouwe is lang niet zo gek als die stokers zeiden volgens mij’.
‘Je hebt volledig gelijk’ zei Mabelis, ‘we moeten Ranonkel dankbaar zijn. Het is niet mis wat hij voor ons gedaan heeft’.
‘Ik ben benieuwd hoe het allemaal afloopt’ zei de buitenbuurman.
‘Dat is van later zorg’ zei Mabelis, ‘het voornaamste is dat we hier nu zitten. Ranonkel slaapt op het moment. Als hij wakker geworden is zien we wel verder’.
‘Proficiat’ zei Trevalje tegen zíjn buitenbuur, ‘je hebt de wijste weg gekozen. Er zou trouwens toch niks aan te doen geweest zijn. Daarvoor zit de wortel te diep zoals je wel gemerkt zult hebben’.

—-
Lees het volledige hoofdstuk online op dbnl.