Keverend in de lome schaduw van de haag
viel me zijn stilstand op, als een hommel
in de zon, uit zijn winter pas ontwaakt,
een vlinder op een zomerbloem;
diezelfde vlinder ’s avonds,
dichtgevouwen op de
kiezels bij de
rozemarijn.

Zo zag mijn oog de molenaar en ik hield oprecht van hem,
want ik kende zijn bromvlucht uit moeders jaargetijden
en zijn vraatzucht uit het antiquariaat.

Op mijn hand werd hij Goliath.
Iets in hem hield zich schuil in een tempel in Jiangsu.
Iets in mij sprak me, na jaren stilte, weer toe.