de vrees van de wolf voor de wolf

een wolf was me verschenen
onverwacht in het donker
of liever
in het schaarse licht
dat de nacht nog liet

een wolf kende ik alleen van prenten
maar meer dan mijn ogen
vertrouwde ik mijn vrees
een branden in mijn nek
een huiveren op mijn huid
een krabben in me

een eigen lap grond bij het bos
en het verlangen om rust te vinden
om de natuur een idylle te laten zijn
een hek ertussen

en nu:
bij dit hek
een wolf
een wild beest
van lang geleden

invoelend was ik
flexibel en beheerst
nooit genadeloos
met woorden was ik opgegroeid
maar met woorden zou een wolf
zich niet laten verjagen

een stok misschien, een scherp mes
mijn lichtgewicht zwaar
tegen het dier op
enkel instinct en geen genade meer

instinct, enkel dat
mijn zintuigen eindelijk wakker
eropuit om me te beschermen
klaar voor de afweer
en nog veel meer
om van me af te bijten
de eerste slag te slaan

het drijft me naar de wolf

hij ruikt me
hij hoort me
hij aarzelt

een wild dier voor hem

een stap terug
een licht gekraak
me sussen wil de wolf
geen aanleiding zijn
voor mijn woede
hij vertrouwt zijn vrees
en wijkt

daar sta ik
aan de andere kant van het hek
in het schaarse licht
een wolf moet het zijn geweest
en een wolf heeft hem verjaagd

slechts een beetje beefde ik nog na

© Nederlandse vertaling: Erik de Smedt

 
Animatie: Juliane Jaschnow. (Engels ondertiteld.)

 
Tekst van het gedicht (Duits & Engels, even scrollen)
Over Stefan Petermann (Duits)

 
Elke week hier een poëzie-animatie gekozen door Judy Elfferich.