‘De maan! De maan staat aan de nacht’, zegt zij, weer-

barstig, tilt met twee open handjes het licht

naar de duisterende gewelven. Het zicht

is karig, maar de maan hangt als een juweel

aan het blauwende speldenkussen. Zoveel

geluk in de vorm van een sikkel die dicht

op de rand van het donker zit, zich opricht

om toe te slaan en te oogsten. Als de neer-

gaande beweging die over mij waakt, schrijft

wie ik zijn moet, heeft lichaam mij verzoend

met de eindigheid van taal, met het laatste

woord dat mijn vorm is. ‘Kom!’ zeg ik. Nu haasten,

naar huis, een ster verschiet, hollend en joelend,

‘Oma! Oma!’, waarbij ze mij steeds voor blijft.

_______________

Maria van Daalen studeerde Nederlandse taal- en letterkunde met als specialisatie middeleeuwse hoofse liedkunst. Zij doceerde Creative Writing aan de Rijksuniversiteit Groningen (1998-2000) en poëzie aan de Schrijversvakschool Amsterdam (2006-2011). Zij publiceerde vele dichtbundels bij uitgeverij Querido, waarvan de laatste De wet van behoud van energie (2007).

Met dit nieuwe gedicht door Maria van Daalen opent Ooteoote 2016 en wenst zijn lezers een mooi nieuwjaar!