Eind vorig jaar stelde Al Filreis een selectie samen van veertien Amerikaanse gedichten uit het lopende decennium. Ooteoote brengt deze gedichten in vertaling. Vandaag het gedicht The Body Politic Loses her Hair van Brenda Hillman, vertaald door Mereie de Jong.

Brenda Hillman
(photo by Brett Hall Jones)

Woorden begonnen in ernst uit zinnen te vallen rond de tijd van de eerste luchtbommen. Ze bleven bijna de hele 20e eeuw vallen. Als ik het woord drone lees, valt mijn haar uit, uit solidariteit met oude woorden. Angelloze zangeloze honingbijen [Apis mellifera]¹ of de muziek droont & dreunt, maar nu (bovenaan in Google), onbemand, waar de ‘o’ in ‘onbemand’ lijkt op een kleine nijptang, of op twee vingers om een hendel als een van onze soldaten het huwelijksfeest van een doelwit bombardeert terwijl zijn familieleden aardappels eten met tamarinde, kardemom, ui,
      & de familie van het doelwit valt. De piloot gaat naar huis om te eten. Veel mensen zeggen knijp een oogje dicht over de drones maar mijn haren vallen uit als ik een oogje dichtknijp. Ze absorberen flitsende beelden van kleurrijk internetpijnsperma. De medische industrie wijt haaruitval louter aan hormoonverlies. Ze willen dat vrouwen een pleister aanbrengen met oestrogeen onttrokken aan opgehokte paarden. Dat is het probleem als je dingen simpel probeert te maken. Sommige dingen worden minder simpel als je erover nadenkt, vooral als woorden blijken te zijn wat ze vroeger een slechte evenknie noemden. Woorden hebben lucht nodig, zoals Proust opmerkte. Je
kunt het woord drone meer lucht
geven op een spandoek zoals Janet hier
doet in Nevada
terwijl er een drone overvliegt.
Je kunt je uitgevallen haar verbranden
als een generaal erop wijst dat sommige mensen moeten sterven opdat wij allen vrij kunnen zijn. Om precies te zijn, hij zei niet mensen, hij zei burgers. Mijn haren zijn een beetje te vrij dus vallen ze. ik verbrand gevallen haren op huwelijkskaarsen als offer aan Soemerische vuurgoden – brandend haar ruikt als niets anders & in brand lijkt het op ‘gefeliciteerd met je verjaardag’ salgira at mubarak سالگره ات مبارک in het Dari: joing joing groeten de vlam in smeulend sprankelend simpel sissend sterrenschrift~~~

¹Drone (of dorne) is de oude vorm voor dar: http://www.wnt.inl.nl/iWDB/search?actie=article&wdb=MNW&id=07447

(vertaling: Mereie de Jong)

Words started to fall out of sentences in earnest around the time of the first aerial bombs. They kept falling for most of the 20th century. When i read the word drone, my hair falls out in solidarity with old words. Stingless singless honey bees [Apis mellifera] or the music drones on & on, but now (at the top of Google), unmanned, where the “un” in the “unmanned” looks like little pinchers, the “u”& the “n” like the fingers on a throttle when one of our soldiers bombs a target’s wedding while his family members are eating potatoes with tamarind, cardamom, onion,
      & the target’s family falls. The pilot goes home to his dinner. Many are saying look the other way about the drones but my hairs fall out when i look the other way. They absorb zippy displays of colorful internet pain-sperm. The medical industry blames falling hairs on hormone loss alone. They want women to apply a patch of estrogen extracted from penned-up horses. This is the problem with trying to make things simple. Some things get less simple when you think about them, especially if words turn out to be what they used to call an evil twin. Words need air, as Proust noted. You
can give the word drone more
air on a sign as Janet is doing
here in Nevada
while a drone flies over.
You can burn your fallen hair
when a general indicates that some folks are killed so we can all be free. Actually, he didn’t say folks, he said civilians. My hairs are a little too free so they fall. i burn fallen hairs on wedding candles as sacrifice to Sumerian fire deities –burning hair smells like nothing else & on fire it looks like “happy birthday” salgira at mubarak سالگره ات مبارک in Dari: yoing yoing greeting the flame in smoky sparky simple sizzle star script ~~~

(Published on ooteoote.nl by kind permission of Wesleyan University Press)

 
Dit gedicht is verschenen in Seasonal Works with Letters on Fire (2013). Voor deze bundel kreeg Brenda Hillman vorig jaar de Griffin Poetry Prize. Er staat een interview met haar op de Los Angeles Review of Books. Een mooi essay over haar poëzie staat op Jacket2.
Meer informatie over Brenda Hillman en haar werk is te vinden op haar website. Een goede introductie tot haar poezie staat op de site van de Poetry Foundation.
 
De volledige selectie van Al Filreis is beschikbaar als PDF.
Alle bijdragen die in deze serie op Ooteoote verschenen zijn, kunt u hier bekijken.